ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΚΟΛΛΗΣΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΣΤΗ ΓΗ, Ο ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΩΝ ΔΕΝ ΘΡΟΕΙΤΑΙ. ΚΑΙ ΑΝ ΑΔΙΚΗΘΕΙ ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΟΤΙ ΑΔΙΚΗΘΗΚΕ ΑΛΛΑ ΒΑΖΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ(ΑΒΒΑΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ- ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΣ ΑΓΙΟΣ)

Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ -2 «Ἡ μετάνοια σήμερα εἶναι τόσο ἀναγκαία ὅσο ἦταν καὶ στὰ παλαιότερα χρόνια». (Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

 

.              Ἐσεῖς βέβαια, ἀδελφοί μου, ἴσως πεῖτε, πὼς ἐγὼ ἀναφέρω παραδείγματα μετάνοιας, ποὺ στὶς μέρες μας δὲν μποροῦν νὰ ἀποτελέσουν παράδειγμα. Ἐπίσης ἴσως πεῖτε πὼς ὅλα τὰ παραδείγματα ποὺ ἀναφέρθηκαν ἀνήκουν ὄχι μόνο σὲ παλιότερες ἐποχές, ἀλλὰ καὶ σὲ ἀπομακρυσμένους λαούς, ποὺ ἔζησαν κάτω ἀπὸ διαφορετικὲς συνθῆκες ζωῆς. Θὰ τὸ τολμήσω ὅμως σὲ αὐτὸ τὸ σχόλιο νὰ ἀπαντήσω ὡς ἑξῆς: Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἄλλαξαν πολὺ οἱ ἐξωτερικὲς συνθῆκες. Ἄλλαξε ὁ τρόπος μεταφορᾶς, ὁ τρόπος φωτισμοῦ μέσω τοῦ ρεύματος, ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἐκδίδονται τὰ βιβλία, ὁ τρόπος ἐπικοινωνίας τῶν ἀνθρώπων, ὁ τρόπος ἐνδυμασίας μας, ὁ τρόπος ποὺ ἐργαζόμαστε, ὁ τρόπος ποὺ πολεμᾶμε. Ὅλα αὐτὰ εἶναι διαφορετικὰ καὶ δὲν εἶναι ἴδια μὲ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἔζησε ἡ Μαρία τῆς Αἰγύπτου, οὔτε εἶναι ἡ ἴδια μὲ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἔζησε ὁ Αὐγουστῖνος στὴ Ρώμη. Δύο ὅμως πράγματα, ἀδελφοί μου, δὲν ἄλλαξαν: ὁ Θεὸς καὶ ἡ πορεία πρὸς τὸν Θεό. Ὁ Θεὸς εἶναι σήμερα ἴδιος ὅπως καὶ τότε. Ἡ πορεία πρὸς τὸν Θεὸ εἶναι σήμερα ἴδια!.       

Ἄν θές νά γλιτώσεις, φῦγε…ἄν θέλεις νά ἁγιάσεις, μεῖνε!

Το 1933 ο περίφημος γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης σε ηλικία 21 ετών πήρε την μεγάλη απόφαση της ζωής του να εγκαταλείψει τον κόσμο και να γίνει μοναχός στο άγιο Όρος.
Έχοντας σαν οδηγό του την ανεπιφύλακτη πίστη και εμπιστοσύνη του στο Θεό έφτασε σε μια από τις πιο απομακρυσμένες και απαράκλητες περιοχές του Άθωνα, τα Καυσοκαλύβια. Εκεί η πρόνοια του Θεού τον οδήγησε στο ασκητικό Ησυχαστήριο του Οσίου Εφραίμ του Σύρου. Εκεί ζούσανε τρεις γέροντες, πολύ αυστηροί και τραχείς, κατά γενική ομολογία.
Έζησε κοντά τους με πολύ υπακοή, ταπείνωση και… υπομονή. Και τονίζουμε την υπομονή διότι οι γέροντές του (τους οποίους όλους γηροκόμησε και φρόντισε μέχρι την τελευταία τους πνοή), ήταν πάρα πολύ αυστηροί μαζί του. Του συμπεριφέρονταν απάνθρωπα. Το όνομά του δεν το άκουσε ποτέ να το λένε, παρά τον αποκαλούσαν πάντα με τα χειρότερα λόγια και πολλές φορές έφταναν και να τον χτυπούν.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ -1 «Ἐπείγει ἡ μετάνοια, γιατί ὁ θάνατος ἔχει τὸ δικό του ρολόι». (Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

.            […] Αὐτὴ ἡ πράξη, τὸ νὰ ἀποβάλλει κανεὶς τὸ φόρεμα τῆς ἁμαρτίας, εἶναι ἡ μετάνοια. Προτείνω λοιπόν, σὲ ὅλους, καὶ σὲ ἐμένα καὶ σὲ ἐσένα τὴν μετάνοια. Ἡ μετάνοια νὰ εἶναι ἡ τελευταία μας ἀπασχόληση τὶς τελευταῖες ὧρες μας, πρὶν τὸν θάνατο.
.            Εἴτε λοιπὸν πεθάνουμε αὔριο εἴτε πεθάνουμε μεθαύριο, εἴτε σὲ δέκα ἢ σὲ πενήντα χρόνια, τὸ ἴδιο ἐπείγει ἡ μετάνοια, γιατί εἶναι πολὺ σημαντική. Ἐπειδὴ ὅλες οἱ μέρες μας πάνω στὴν γῆ εἶναι μέρες πρὶν τὸν θάνατό μας. Καὶ γι’ αὐτὸ τὸν λόγο οἱ προφῆτες καὶ οἱ διδάσκαλοι τῆς πίστεως καὶ τῆς καλοσύνης, ἀκούραστα καλοῦσαν σὲ μετάνοια ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Καλοῦσαν ὅλους τοὺς ἀνθρώπους σὲ μετάνοια ἄσχετα μὲ τὴν θέση ποὺ εἶχαν στὴ ζωὴ καὶ ἄσχετα μὲ τὴν ἡλικία. Καλοῦσαν καὶ τοὺς ἡλικιωμένους καὶ τοὺς νέους, καὶ τοὺς ἄρρωστους καὶ τοὺς ὑγιεῖς, καὶ τοὺς ἰσχυροὺς καὶ τοὺς ἀδύναμους. Γιατί ὁ θάνατος ἔχει τὸ δικό του ρολόι, τὸ ὁποῖο δὲν συμφωνεῖ μὲ τὸ ρολόι τῶν ἀνθρώπων. Ὅταν ἐμεῖς λέμε γιὰ κάποιον πὼς εἶναι νωρίς, ὁ θάνατος λέει: «ἦρθε ἡ ὥρα». Ὅταν ὅμως λέμε: «ἦρθε ἡ ὥρα», ἐκεῖνος ἀπαντᾶ: «εἶναι νωρίς». Μετὰ τὸν θάνατο δὲν ὑπάρχουν οὔτε δικαιολογίες, οὔτε δυνατότητα μετάνοιας.

Τρίτη 29 Απριλίου 2014

Οἱ ἀπειλές τοῦ Θεοῦ

 
Ἁγίου Τύχωνος τοῦ Ζαντόνσκ
  Μέσα στήν Ἁγία Γραφή συναντᾶμε γραμμένες ἀπειλές τοῦ Θεοῦ· ἀπειλεῖ μέ προσωρινές καί αἰώνιες τιμωρίες τόν ἀμετανόητο ἁμαρτωλό.
 Κάθε ἐπίγειος βασιλιάς, πού φροντίζει γιά τήν ὁμαλή ζωή τοῦ κράτους του, ἐκδίδει ὠφέλιμα διατάγματα, πού καθορίζουν τά καθήκοντα τῶν ὑπηκόων του, καθώς ἐπίσης καί τίς τιμωρίες γιά ὅσους τά παραβαίνουν. Ἔτσι ἀκριβῶς καί ὁ οὐράνιος βασιλιάς, ὁ Κύριος καί Θεός, γνωστοποιεῖ τόν ἅγιο καί δίκαιο νόμο Του σ᾿ ὅλους. Ὀφείλουν οἱ ἄνθρωποι νά ζήσουν σύμφωνα μ᾿ αὐτόν· ν᾿ ἀπομακρύνονται ἀπό ὅ,τι ἀπαγορεύει καί νά ἐκτελοῦν ὅ,τι προστάζει. Ὅσοι τόν καταπατοῦν, ἀπειλοῦνται μέ προσωρινές καί αἰώνιες τιμωρίες:

Περί σωφροσύνης, συνέσεως καί διακρίσεως (ἀπό τό γεροντικό)

 
Κάποτε διηγήθηκε ο Αββάς Αρσένιος μία ιστορία: Καθόταν ένας γέροντας στο κελί του και άκουσε μία φωνή να του λέει « έλα, να σου δείξω τα έργα των ανθρώπων». Σηκώθηκε και βγήκε έξω. Τον πήγε λοιπόν σε κάποιο τόπο και του έδειξε έναν Αιθίοπα που έκοβε ξύλα από τα οποία είχε φτιάξει ένα μεγάλο φορτίο. Προσπαθούσε στη συνέχεια να σηκώσει το φορτίο αλλά δεν μπορούσε. Αντί όμως να αφαιρέσει βάρος, έκοβε ξύλα και τα πρόσθετε στο φορτίο. Αυτό το έκανε συνέχεια.
Προχωρώντας πιο πέρα του έδειξε άλλον άνθρωπο να στέκεται σ΄ ένα λάκκο και να βγάζει νερό, το οποίο το μετέφερνε σε μια δεξαμενή τρύπια, ώστε το νερό να ξαναγυρίζει στο λάκκο. Έλα του είπε να σου δείξω και άλλον.Τότε βλέπει ένα Ναό και δύο άνδρες πού κάθονταν πάνω στα άλογά τους και κρατούσαν ο καθένας πλαγιαστά ένα ραβδί. Ήθελαν όμως να περάσουν από τη πόρτα του Ναού αλλά δεν μπορούσαν εξ αιτίας του ραβδιού που κρατούσαν πλαγιαστά.

Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

Ἡ συγγνώμη

Συμβαίνει πολλές φορές μεταξύ τῶν ἀνθρώπων ὁ ἕνας νά προσβάλει τόν ἄλλον. Οἱ προσβολές ὑποκινοῦνται εἴτε ἀπό τά δόλια τεχνάσματα καί τίς πονηριές τοῦ διαβόλου, πού δέν ἀνέχεται τήν ἀγάπη μεταξύ τῶν χριστιανῶν, εἴτε ἀπό τίς ἀδυναμίες καί τίς ἀπροσεξίες τίς δικές μας. Γιά νά ἐπανέλθει λοιπόν καί γιά νά διατηρηθεῖ ἡ ἀδελφική ἀγάπη, χρειάζεται ἀπαραίτητα ἡ συμφιλίωση.
Πολλοί θυμώνουν καί προσβάλλουν τόν πλησίον τους, καί δέν ἀνησυχοῦν καθόλου γι᾿ αὐτό. Μάλιστα, σά νά μή συμβαίνει τίποτα, πηγαίνουν στήν ἐκκλησία καί προσεύχονται. Πόσο ἐπικίνδυνη εἶναι ἡ κατάσταση αὐτή! Γιατί ὅποιος προσβάλλει τόν πλησίον του εἶναι σά νά προσβάλλει τόν ἴδιο τό Θεό. Γι᾿ αὐτό, ὅποιος θέλει νά συμφιλιωθεῖ καί νά ἔχει εἰρήνη μέ τό Θεό, πρέπει ἀπαραίτητα νά συμφιλιωθεῖ καί μέ τόν πλησίον. Ἀλλιῶς ἡ προσευχή του καί ὁ ἐκκλησιασμός του θά εἶναι μάταια καί ἄσκοπα.

Κυριακή 27 Απριλίου 2014

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ » Πολλές φορές, ὅλα ὅσα προέρχονται ἀπό τόν Θεό, σ’ αὐτή τή ζωή, φαίνονται ἀδύναμα, ἀλλά ἐν τέλει εἶναι πιό δυνατά καί ἀπό τά ἀστέρια καί τούς τεράστιους ὠκεανούς.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ
Ματθ. 22,35-46

Όποιος επιθυμεί να ντροπιάσει τον Θεό, ντροπιάζει τον εαυτό του, και δίνει στον Θεό την ευκαιρία να δοξαστεί περισσότερο.
Όποιος ενεργεί έτσι, ώστε να υποτιμηθούν οι δίκαιοι άνθρωποι, εν τέλει υποτιμά τον ίδιο του τον εαυτό και ανυψώνει τον δίκαιο άνθρωπο.
Όποιος βάζει την πέτρα στο δρόμο του δίκαιου ανθρώπου, ο ίδιος σκοντάφτει σ’ αυτήν και αναγκάζει τον δίκαιο άνθρωπο να ανεβεί την ανηφόρα απ’ όπου διακρίνεται πιο ξεκάθαρα ο δίκαιος δρόμος.
Όποιος φυσά, για να σβήσει την φλόγα του δίκαιου ανθρώπου, εν τέλει την δυναμώνει περισσότερο και σβήνει την δική του φλόγα.
Στην τρικυμιώδη θάλασσα του κόσμου ο Θεός είναι ο βράχος πάνω στον οποίο ο δίκαιος άνθρωπος σώζεται ενώ ο άθεος τσακίζει το πλοίο του.
Στην τρικυμιώδη θάλασσα της ζωής ο δίκαιος είναι πέτρα πάνω στην οποία σκοντάφτει ο αμαρτωλός άνθρωπος. Ο αμαρτωλός άνθρωπος, πού επιθυμεί να σπάσει βίαια αυτή την πέτρα, πέφτει τελικά στην τρύπα πού κάλυπτε η πέτρα.
Όποιος πετάει σκόνη ενάντια στον αέρα τυφλώνεται. Όποιος πετάει πολλές πέτρες στην λίμνη βυθίζεται κάποια στιγμή ο ίδιος.

Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἱερεμίας, Πέντε πνευματικές ἀσκήσεις γιά τήν ἁγιότητα – Five Spiritual Exercises to Achieve Holiness

 
1. Ὅλοι οἱ βαπτισμένοι Ὀρ­θόδοξοι χρισιανοί ἀποτελοῦμε, ἀγαπητοί μου, μία ἱερή καί ἅγια οἰκογένεια, πού λέγεται Ἐκκλησία. ΜΙΑ εἶναι ἡ Ἐκκλησία καί δέν εἶναι πολλές. Καί αὐτή ἡ Μία Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἱερό σῶμα, πού κεφαλή του ἔχει τόν Ἰησοῦ Χριστό. Καί ἐπειδή ἅγια εἶναι ἡ κεφαλή, ὁ Χριστός μας, πρέπει καί ἐμεῖς οἱ χριστιανοί, τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, νά ἀγωνιζόμαστε νά γίνουμε ἅγιοι. Τά μέσα δέ καί τήν μέθοδο γιά νά πετύχουμε τήν ἁγιότητα μᾶς τά δίνει ἡ Ἐκκλησία. Ὁ σκοπός τῆς Ἐκκλησίας, ἀδελφοί μου, δέν εἶναι νά κάνει ἁπλᾶ «καλούς» ἀνθρώπους, σάν τούς μαθητές τοῦ Πλάτωνα καί τοῦ Ἀριστοτέλη, ἀλλά ὁ σκοπός τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νά κάνει τό ἄνθρωπο ἅγιο καί θεοφόρο. Δέν εἶναι ἡ Ἐκκλησία ἕνα καλό φιλανθρωπικό ἵδρυμα ἤ ἕνα πολιτιστικό σωματεῖο, ἀλλά εἶναι ἕνα θεῖο καθίδρυμα, πού ἔχει μέσα του κατοικοῦντα καί μένοντα τόν Θεό μας, δηλαδή τήν Ἁγία Τριάδα, τήν Παναγία Δέσποινα, τούς ἀγγέλους καί ὅλους τούς ἁγίους καί ὅλους ἐμᾶς τούς βαπτισμένους χριστιανούς.

Σάββατο 26 Απριλίου 2014

Ὅτι δεῖ τήν ἡσυχίαν πάση σπουδή μεταδιώκειν (ἐκ τοῦ γεροντικοῦ)

α (24).jpg
ΟΤΙ ΔΕΙ ΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑΝ ΠΑΣΗ ΣΠΟΥΔΗ ΜΕΤΑΔΙΩΚΕΙΝ (ΕΚ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΥ)
«Ου δύναται η ψυχή ως δει τον Θεόν επιγνώναι, εάν μη συστείλη εαυτήν από των ανθρώπων και από παντός περισπασμού».
(Αββά Αμμωνά Επιστ. Α΄)
1.  Όταν ο αββάς Αντώνιος ασκήτευε στην έρημο, έπεσε κάποτε σε ακηδία και σε μεγάλη σύγχυση των λογισμών του και έλεγε στον Θεό:  «Κύριε, θέλω να σωθώ αλλά δεν μ’ αφήνουν οι λογισμοί μου.  Τι να κάνω με τη θλίψη μου αυτή;  Πώς να σωθώ;»
Κάποια φορά λοιπόν βγήκε λίγο προς τα έξω και βλέπει κάποιον σαν τον εαυτό του να κάθεται και να κάνει εργόχειρο.  Μετά από λίγο άφηνε το εργόχειρο, σηκωνόταν και προσευχόταν˙  και ξανά καθόταν και συνέχιζε να πλέκει το σχοινί του.  Ύστερα πάλι σηκωνόταν για προσευχή.  Ήταν άγγελος Κυρίου που είχε σταλεί για να διορθώσει τον Αντώνιο και να του δώσει σιγουριά˙  και άκουσε τον άγγελο να του λέει:  «Κάνε κι εσύ το ίδιο και θα σωθείς».  Και ο Αντώνιος όταν τ’ άκουσε, πήρε μεγάλη χαρά και κουράγιο.  Και έτσι κάνοντας προχωρούσε στο έργο της σωτηρίας του.

Ποιός εἶναι ἅγιος

π. Ι. Ρωμανίδης
  Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο «Σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου Ιεροθέου: «Εμπειρική Δογματική»
 Άγιοι δεν είναι οι καλοί άνθρωποι, αλλά όσοι συνδέονται με τον άσαρκο και σεσαρκωμένο Λόγο, τον Χριστό. Η αγιότητα είναι το κοινό γνώρισμα όλων των Προφητών, Αποστόλων, Πατέρων, Μαρτύρων, Ασκητών. Όλοι είναι Άγιοι, διότι έχουν την αγιοποιό ενέργεια του Θεού, και είναι Πατέρες, διότι γεννούν πνευματικά παιδιά.
 «Η διάκριση μεταξύ Αγίων και Πατέρων δεν υπάρχει στους Πατέρες. Στους Πατέρες της Εκκλησίας, οι Άγιοι είναι οι Πατέρες και Πατέρες είναι οι Άγιοι».
 Άγιοι λέγονται όσοι δια της καθάρσεως και του φωτισμού φθάνουν στην θέωση, μετέχουν της θεοποιού ενεργείας του Θεού.
 «Εκείνοι που έχουν φθάσει στην θέωση και έχουν γίνει Άγιοι, είναι μια πραγματικότητα ή δεν είναι πραγματικότητα; Αυτό είναι το θεμέλιο».
 Η αγιότητα δεν έχει μια ουμανιστική και ηθικολογική έννοια, αλλά θεολογική. Άγιοι είναι όσοι θεραπεύθηκαν πνευματικά, δηλαδή όσοι, αφού η καρδιά τους καθαρίσθηκε, έφθασαν στον φωτισμό του νου και την θέωση. Αυτοί είναι τα πραγματικά -ενεργεία- μέλη του Σώματος του Χριστού.

Παρασκευή 25 Απριλίου 2014

Περί κατανύξεως (2) (ἐκ τοῦ γεροντικοῦ)

α (24).jpg
ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΝΥΞΕΩΣ(2)
(ΕΚ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΥ)
11.  Είπε ακόμα ο αββάς Πέτρος, ο μαθητής του αββά Ησαΐα:  «Άλλη μια φορά πάλι πήγα και τον βρήκα πολύ άρρωστο και βλέποντας πόσο τον πονούσε η ψυχή μου, μου είπε:  ‘‘Μόλις και μετά βίας, πλησιάζοντας τον θάνατο μέσα σε τέτοιες αρρώστιες, ίσως μπορέσω να κρατήσω στη μνήμη μου την πικρή εκείνη ώρα.  Γιατί η υγεία του θνητού αυτού σώματος δεν φέρνει ωφέλεια.  Το σώμα ζητάει την υγεία για να ξεστρατήσει από τον Θεό.  Αλλιώς, ένα δένδρο που ποτίζεται καθημερινά, είναι δυνατό ποτέ να ξεραθεί η ρίζα του και να μείνει άκαρπο;’’»
12.  Ο αββάς Πέτρος είπε:  «Ρώτησα τον Γέροντα ‘‘τι είναι φόβος Θεού;’’ και μου απάντησε: ‘‘Ένας άνθρωπος που συμφωνεί με τη γνώμη κάποιου, ενώ είναι απών ο Θεός, αυτός δεν έχει μέσα του τον φόβο του Θεού’’»

Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

Συνέντευξη ἀπό ἕναν Γέροντα Ἁγιορείτη μοναχό

 
Η συνέντευξη δόθηκε στις 10 Μαου 2013 από έναν Γέροντα Αγιορείτη μοναχό. Μία έσωθεν ξενάγηση στο Άγιο Όρος χωρίς καμμία τουριστική γραφικότητα. Για όποιον ενδιαφέρεται για την  ουράνια ανάβαση στο Περιβόλι της Παναγίας.΄
1930 επήγα στο Άγιον Όρος. Η  πρώτη μου εκεί εντύπωσις, παιδάκι  που ήμουνα, είδα μαυροφόρους  εκεί πέρα πολλούς, οι οποίοι περίμεναν το βαπόρι. Εβγήκαν οι άλλοι μοναχοί που είχανε μπει απ’ τη Θεσσαλονίκη. Φθάσαμε στα ερημητήρια του Αγίου Όρους έπειτα από τρισήμιση ώρες βάρκα με κουπί. Όταν φθάσαμε εκεί σ’ ένα λιμενοβραχίονα άρχισε ο ανήφορος ν’ ανέβουμε στο βουνό. Καλά, τα παραλιακά ήταν ωραία. Έβλεπε κανείς τα μοναστήρια, το ένα κατόπιν του άλλου, απ’ τη νότια πλευρά και τα θαύμαζε.
Ρωτούσα όλη την ώρα: «Τί γίνεται; Πώς είναι τούτο; Ποιο είναι εκείνο;» Μού ‘λεγαν οι Γεροντάδες που ήτανε  μέσα, αλλά η παιδική περιέργεια κι η φαντασία ήταν ατελείωτη και πολλές φορές δεν μίλαγαν οι Γεροντάδες, γιατί τους είχα παρενοχλήσει: «Γιατί είναι τούτο έτσι; Πώς είναι τούτο έτσι;» Τελικά φτάσαμε στον προορισμό  μας, ανεβήκαμε επάνω, μία ώρα  ήταν ο ανήφορος. Οι μοναχοί ήταν φορτωμένοι στην πλάτη. Ιούλιος μήνας  ήτανε.

Πόσο ζυγίζει ἡ ἁμαρτία;

Πόσο ζυγίζει ἡ ἁμαρτία;

«Κορόιδευε ένας άθεος έναν ιεροκήρυκα μια μέρα, λέγοντάς του:
—Μας μιλάτε κάθε τόσο για φορτίο αμαρτιών και τα παρόμοια. Πιστέψτε με, όμως, ότι προσωπικά δεν νοιώθω κανένα τέτοιο βάρος. Αλήθεια, πόσο ζυγίζει η αμαρτία;
Ο άνθρωπος του Θεού πολύ ψύχραιμα, απάντησε τότε:

Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

«Μακάριοι οἱ κατοικοῦντες ἐν τ οἴκῳ σου, εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων αἰνέσουσί σε».

«Μακάριοι οἱ κατοικοῦντες ἐν τ οἴκῳ σου, εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων αἰνέσουσί σε».

«Σύ Κύριε εἶσαι εὐεργετικός καί ἀγαθός, ἐπιεικής καί πολυέλεος πρός ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι σέ ἐπικαλοῦνται».
«Ἡ θεία αὐτή προσευχή, ἡ ἐπίκληση τοῦ Σωτήρα μας, τό Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με, εἶναι βρύση θείου ἐλέους, διότι ζητᾶμε τό ἔλεός Του. Καί ὁ Κύριος εἶναι ἐλεήμων καί σπλαχνίζεται ὅλους ἐκείνους, πού Τόν ἐπικαλοῦνται, καί ἀποδίδει γρήγορα τό δίκιο σ᾿ ὅσους φωνάζουν πρός Αὐτόν»
Ἁγίου Συμεών Θεσσαλονίκης,
Περί τῆς ἱερᾶς καί θεοποιοῦ προσευχῆς, Φιλοκαλία Ε΄, 60-61
Κατηγορίες: ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ | Ετικέτες: , ,

Τρίτη 22 Απριλίου 2014

Ἐλεύθερη καί ζωντανή Ἐκκλησία

Ἐλεύθερη καί ζωντανή Ἐκκλησία


Aπο τὸ τέλος τοῦ βιβλίου Ἐλευθέρα καὶ ζῶσα Ἐκκλησία,
του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου


Χωρισμόν, σεβασμιώτατοι!


Ὤ, πῶς κοιμῶνται οἱ ἱεράρχες μας μὲ τέτοια ἀντικανονικὴ ἀντιχριστιανικὴ νομοθεσία, αὐτοὶ ποὺ κάποτε, ἐμπρὸς σὲ χιλιάδες λαοῦ ποὺ ἐπευφημοῦσε, πατώντας ἐπάνω στὸν δικέφαλο ἀετὸ ὡρκίστηκαν, πὼς θὰ εἶναι ἄγρυπνοι φύλακες τῶν νόμων τῆς Ἐκκλησίας μας;
Ἀλλὰ δὲν λείπουν καὶ ἱεράρχες ποὺ ἀναστενάζουν γιὰ τὴ δουλεία τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἀείμνηστος ἐπίσκοπος Κασσανδρείας Εἰρηναῖος, ὅταν γύρω στὸ 1930 ὡς ἱεράρχης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου γιὰ πρώτη φορὰ ἐλάμβανε μέρος σὲ συνεδρίασι τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος, εἶχε τὸ θάρρος νὰ διακηρύξῃ, ὅτι τὸ Ἑλληνικὸ Κράτος, κυβερνώμενο ἀπὸ τῆς συστάσεώς του ἀπὸ σκοτεινὲς δυνάμεις ἐκ τῶν ὁποίων πρώτη ὁ μασονισμός, ἐξέδωσε διαφόρους νόμους ποὺ ἀποτελοῦν ἄρνησι τῆς πίστεως καὶ τῆς ἠθικῆς τοῦ Εὐαγγελίου. Καὶ γεμᾶτος ἱερὰ ἀγανάκτησι ὁ ἱεράρχης ἐκεῖνος ἐπρότεινε, σύσσωμη ἡ Ἱεραρχία ἐπειγόντως, τελεσιγραφικά, νὰ ζητήσῃ ἀπὸ τὴν Κυβέρνησι μέσα σὲ ὡρισμένη προθεσμία «τὴν ἀπάλειψι ἀπὸ τὴ Νομοθεσία κάθε Νόμου ποὺ ἀντιστρατεύεται στὰ δόγματα, τὰ μυστήρια, τὸ Κανονικὸ Δίκαιο, τὶς παραδόσεις καὶ τὸν ἠθικὸ βίο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

Δευτέρα 21 Απριλίου 2014

Δός μοι τοῦτον τόν Ξένον…

 

Ο Μεγάλος «Ξένος»

Τον ήλιον κρύψαντα τας ιδίας ακτίνας
και το καταπέτασμα του ναού διαρραγέν
τω του Σωτήρος θανάτω, ο Ιωσήφ θεασάμενος
προσήλθε των Πιλάτω και καθικετεύει λέγων:
“Δός μοι τούτον τον ξένον,
Τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσω.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
ον ομόφυλοι, μισούντες θανατούσιν ως ξένον.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
ον ξενίζομαι βλέπειν του θανάτου τον ξένον.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
όστις οίδε ξενίζειν τους πτωχούς και τους ξένους.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
Ον Εβραίοι τω φθόνω απεξένωσαν κόσμω.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
ίνα κρύψω εν τάφω, ος ως ξένος ουκ έχει την κεφαλήν πού κλίνη.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
ον η μήτηρ ορώσα νεκρωθέντα εβόα:

Στό μυστήριο τῆς θείας εὐχαριστίας παρουσιάζεται: α) Τό μεγαλεῖο τοῦ δώρου, β) Ἡ ἀγάπη ἐκείνου πού τό χαρίζει καί γ) Ἡ ὡφέλεια ἐκείνου πού τό δέχεται (Ἅγ. Νικόδημος Ἁγιορείτης)

 
ΜΕΛΕΤΗ ΚΣΤ’
Α’
Σκέψου, ότι τρία πράγματα πρέπει να υπάρχουν για να θεωρηθή ένα δώ­ρο πολύ μεγάλης αξίας: α. το μεγαλείο του δώρου, β. η αγάπη εκείνου που το χαρίζει και γ. η ωφέλεια που δέχεται εκείνος που απολαμβάνει το δώρο. Τώρα και τα τρία αυτά βρίσκονται υπέροχα στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Και α’. σκέψου το μεγαλείο του δώρου αυτού· ναι, μεγάλα πράγματα μας χάρισε ο Θεός. Γιατί μας χάρισε τον ίδιο τον εαυτό μας φέρνοντάς μας από την ανυπαρξία στην ύπαρξι κατ’ εικόνα και ομοίωσί του. Γιατί μας χάρισε αναρίθμητα ουράνια και επίγεια κτίσματα, άϋλα και υλικά για ωφέλεια της γεννήσεως και διαφυλάξεώς μας. Γιατί δημιούργησε για μας τον ουρανό και την γη και όλα όσα υπάρχουν σ’ αυτά. Αλλά όλα αυτά τα χαρίσματα και δώρα, που με άλλον τρόπο μπορεί να ήταν τόσο μεγάλα και τόσης αξίας παρόλα αυτά ήταν πεπερασμένα και περιωρισμένης δυνάμεως. Αλλά στην ένσαρκη οικονομία του ο Θεός χάρισε στους ανθρώπους ένα δώρο και χάρισμα άπειρο· αυτό όμως το χάρισμα δόθηκε πρώτα σε μόνη την ανθρωπότητα του Ιησού Χριστού, με την οποία ενώθηκε κατά την υπόστασι ο Θεός Λόγος και μέσα από αυτήν έγινε έμμεσα και σε μας.

Κυριακή 20 Απριλίου 2014

Πασχαλινό μήνυμα Ἡγουμένου Ἱ.Μ. Γρηγορίου: Ὁ Χριστός ἐκδιώκεται ἀπό τήν Πατρίδα μας, ἀλλά ὁ λαός ἀντιστέκεται

 
“Ο Χριστός εκδιώκεται από την δύσμοιρη Πατρίδα μας με τον διαθρησκειακό συγκρητισμό στα νέα σχολικά προγράμ­ματα, με την κατάργησι της Κυριακής αργίας, με την ψήφισι αντιευαγγελικών νομοθετημάτων, με την ίδρυσι Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών στην Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης, θέματα που κάνουν πιο μακρύ και πιο οδυνηρό τον θρήνο του Γένους, και το «εάλω η Πόλις» ένα θρηνητικό τραγούδι που δεν λέει να τελειώση ακόμη” αναφέρει στο πασχαλινό μήνυμά του ο Ηγουμένος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους Αρχιμανδρίτης Χριστοφόρος.
Ολόκληρο το μήνυμα έχει ως εξής: 
«ΘΑΝΑΤΩ ΘΑΝΑΤΟΝ ΠΑΤΗΣΑΣ»
Η Ανάστασις του Χριστού είναι το πιο συγκλονιστικό από όλα τα γεγονότα στην ανθρώπινη ιστορία, επειδή ο θάνατος είναι η πιο μεγάλη τρα­γω­δία της ανθρωπίνης υπάρξεως. Αλλά θάνατος δεν είναι μόνον ο βιολογικός. Είναι και ο υπαρξιακός, ο κοινωνικός, ο εθνικός, και κυρίως ο πνευματικός θα­να­τος. Στην προσωπική μας ιστορία υπάρχουν στιγμές, τις οποίες χωρίς Χρι­στο τις βιώνουμε ως υπαρξιακό θάνατο.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΧΑΡΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ! ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ (Ιωάννου Α’ 1-17)

 
  Πάσχα, Ανάστασις! Πάσχα, Φως! Πάσχα, Χαρά και ευλογία!
 Καμμία άλλη λέξη από όλες τις γλώσσες των ανθρώπων δεν μπορεί να εκφράσει την Νίκη, τον θρίαμβο και την ουσιαστική ευτυχία, από την λέξη Ανάσταση!
 Στην λέξη αυτή συμπυκνώνεται όλη η προσδοκία του ανθρωπίνου γένους, από Αδάμ έως του Κυρίου Ιησού και όλη η ελπίδα των ανθρώπων. Η Σταύρωση και η ένδοξη Ανάσταση, δικαιώνουν αυτή την προσδοκία έως της συντελείας των αιώνων, που και πάλιν θα έλθει ο Θεάνθρωπος Ιησούς ένδοξος, κρίναι ζώντας και νεκρούς.
 Και είναι η χαρά μας ανέκφραστη και απέραντη, αφού ο αποκυλισθείς λίθος του μνήματος σήμανε τον θάνατο του θανάτου και την σκύλευση του άδου.

Σάββατο 19 Απριλίου 2014

Τό Ἅγιον Φῶς μαρτυρεῖ τήν ὀρθοδοξία.-Ἡ εὐχή τοῦ Ἁγίου Φωτός.

ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ ΜΑΡΤΥΡΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. – Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ.

Το Άγιον Φως Μαρτυρεί την Ορθοδοξία
Συνοπτική Παρουσίαση από τις ιστοσελίδες της «Ρομφαίας».
Συμβολίζει, άλλα και αποδεικνύει περιτρανώς το Μέγα Μυστήριον της έκ νεκρών Αναστάσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστό. Μάς γεμίζει αισθήματα πνευματικής, ψυχικής και θρησκευτικής ανατάσεως. Αι καρδίαι όλων χτυπούν από πίστιν, θαυμασμόν και ελπίδα διά το Μέγα μυστήριον της Ζωής. Πρόκειται διά άληθινόν θαύμα, το όποιον δεν χωρά καμιάν αμφισβήτησιν.
Από το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου χιλιάδες πιστοί της Ιερουσαλήμ και προσκυνηται από όλα τα μέρη του κόσμοι κατακλύζουν τον Ναόν της Αναστάσεως διά να παρακολουθήσουν την Τελετήν του Αγίου Φωτός.
Την 12ην μεσημβρινήν ο Ορθόδοξος Πατριάρχης των Ιεροσολύμων συνοδεία Αρχιερέων και άλλων Κληρικών φθάνει εις το Πατριαρχείο. Εισέρχεται εις το Άγιο Βήμα του Καθολικού και οι ετερόδοξοι παίρνουν την άδεια διά να λάβουν μέρος εις την Τελετήν. Κατόπιν οι Αρχιερείς και Κληρικοί ντύνονται με άμφια και ο Πατριάρχης με την πλήρη Αρχιερατική στολή. Ο Πατριάρχης ηγείται της πομπής, η οποία ξεκινά από το Άγιο Βήμα του Καθολικού και βαδίζει τρεις φοράς πέριξ του ιερού Κουβουκλίου υπό των ήχων των ψαλμωδών, οι οποίοι ψάλλουν το «Την Ανάστασίν σου Χριστέ Σωτήρ….»

Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

Ὁ μοναχός ἀπό τό ὄρος Ἀργεντάριο πού ἀνέστησε νεκρό.(Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Μεγάλου

Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΟΣ ΑΡΓΕΝΤΑΡΙΟ ΠΟΥ ΑΝΕΣΤΗΣΕ ΝΕΚΡΟ.(ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ)

 ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ. Στα δικά μας χρόνια υπήρξε ένας υποδιάκονος της Εκκλησίας Βαξεντίου  πού ανάστησε νεκρό  ονόματι, Κουαδραγέσιμος , ο όποιος συνήθιζε να βόσκει την αγέλη των προβάτων του εκεί στην περιοχή της Αυρηλίας . Από διήγηση αυτού του εξαιρετικά φιλαλήθους ανθρώπου κατέστη γνωστό ένα θαυμαστό γεγονός, το οποίο είχε επιτελεσθεί μυστικά. Ενώ λοιπόν αυτός, όπως είπαμε, επιμελούνταν το κοπάδι του στην Αυρηλία, υπήρχε ένας άνδρας ευσεβούς ζωής από το Όρος πού καλείται Αργεντάριο  ο όποιος στο μοναχικό σχήμα, πού παρουσίαζε στην εμφάνιση του, ανταποκρινόταν με τα ήθη του. Αυτός λοιπόν συνήθιζε μια φορά τον χρόνο να έρχεται από αυτό το Όρος Αργεντάριο στην εκκλησία του μακαρίου Πέτρου του κορυφαίου και παρέκκλινε χάριν φιλοξενίας στο σπίτι του προαναφερθέντος υποδιακόνου Κουαδραγεσίμου, όπως ο ίδιος διηγήθηκε.

Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Γύρω ἀπό τόν Κύριο ὑπῆρχαν ἑπτά εἶδη κακούργων. Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΥΠΗΡΧΑΝ ΕΠΤΑ ΕΙΔΗ ΚΑΚΟΥΡΓΩΝ.ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.

Ο καλός Σαμαρείτης πού έσωσε την ανθρωπότητα από τις πληγές πού της είχαν προξενήσει οι ληστές, έπεσε ο ίδιος στα χέρια τους. Γύρω από τον Κύριο υπήρχαν επτά είδη κακούργων. Το πρώτο είδος αντιπροσωπεύει ο Σατανάς, το δεύτερο οι πρεσβύτεροι και οι άρχοντες του Ισραηλινού λαού, το τρίτο ο Ιούδας, το τέταρτο ο Πιλάτος, το πέμπτο ο Βαραββάς, το έκτο ο αμετανόητος ληστής πού συσταυρώθηκε μαζί Του και το έβδομο ο ληστής πού μετάνιωσε. Ας σταματήσουμε για λίγο κι ας ατενίσουμε τη συντροφιά αυτή των κακούργων. Ανάμεσα τους στέκεται ό Υιός του Θεού, σταυρωμένος, πληγωμένος κι αιμόφυρτος.
Το πρώτο είδος είναι ο σατανάς. Είναι εκείνος πού θέλει να κάνει το μεγαλύτερο κακό στο ανθρώπινο γένος. Είναι ο πατήρ του ψεύδους, ο κακούργος των κακούργων. 0ι πειρασμοί πού χρησιμοποιεί για να πειράξει τούς ανθρώπους και να τούς κάνει κακό είναι δύο ειδών:

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ»Ποιός μπορεὶ νά περιγράφει καί νά ἐκτιμήσει τό πάθος τοῦ Χριστοῦ τήν τρομερή ἐκείνη νύχτα πρίν ἀπό τή σταύρωση, τήν ὥρα πού ὑπόφερε ψυχικά καί σωματικά; «

Και τώρα, αφου εξετάσαμε όλους τούς κακούργους που βρίσκονταν κοντά στο Χριστό, τον Κύριο, ας σταματήσουμε για λίγο μπροστά στον ίδιο τον Κύριο. Ας δούμε πώς φαίνεται Αυτός ανάμεσα στους κακούργους. Κυρίως όμως ας κοιτάξουμε προσεχτικά για λίγο τον κήπο της Γεθσημανή, εκεί όπου οι αποκαμωμένοι μαθητές Του κοιμούνταν, ενώ ο Κύριος είχε γονατίσει και προσευχόταν με αγωνία.
Πάτερ, ει βούλει παρενεγκείν τούτο το ποτήριον απ’ εμού πλην μη το θέλημά μου, αλλά το σόν γενέσθω… εγένετο δέ ο ιδρώς αυτού ώσεί θρόμβοι αίματος καταβαίνοντες επί την γην» (Λουκ. κβ’42,44).
Η θεότητα του Χριστού είναι αχώριστη από την ανθρωπότητα, μ’ όλο πού κατά καιρούς δείχνει να υπερισχύει πότε η μια και πότε η άλλη φύση. Όταν τον βλέπουμε μικρό παιδί στο σπήλαιο, τον θεωρούμε άνθρωπο. Όταν τον παρατηρούμε να φεύγει στην Αίγυπτο ή να εργάζεται στη Ναζαρέτ, τον θεωρούμε και πάλι άνθρωπο.

Τετάρτη 16 Απριλίου 2014

Εὐχή καί πλάνη, μέρος β’

 
 ΕΥΧΗΚΑΙΠΛΑΝΗ
 μέρος β΄
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι μέσα στήν φαντασία μας, μποροῦμε νά βάλουμε ὅ,τι καί ὅσα πράγματα θέλουμε. Ἔτσι μ᾿ αὐτή μπορεῖ νά σχηματίζουμε μέσα μας σχηματικά, φανταστικά εἴδωλα, ἀκόμη καί τήν εἰκόνα τοῦ Κυρίου. νοῦς ὅμως ἔτσι πλανᾶται καί προσευχή καταντᾶ φανταστική καί σχηματική. Γι᾿ αὐτό καί προτροπή τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι: Ποτέ «μή σχηματίσῃς τό θεῖον ἐν σεαυτῷ προσευχόμενος» (Ὁσίου Νείλου τοῦ Ἀσκητοῦ, Περί προσευχῆς 153 κεφ. , Φιλοκαλία…, τ. Α΄, σελ. 226).
 Ἀκόμη καί ὅταν ἔχουμε ἁπλούς μετεωρισμούς καί νοῦς μας τρέχη πότε ἐδῶ καί πότε ἐκεῖ, ἀκόμη καί τότε εἶναι ἐπικίνδυνη προσευχή. Γιατί, ὅταν προσευχώμεθα, νοῦς πρέπει νά μένη ἀμετεώριστος, ἀσχημάτιστος, ἀφάνταστος, ἀνεικόνιστος, ἀνείδεος. Δηλαδή δέν πρέπει νά ἔχη φαντασίες μέσα του, εἰκόνες, ἰδέες, σκέψεις, περιπλανήσεις καί σχήματα, ἔστω κι ἄν αὐτά εἶναι ἀγαθά καί οὐράνια. Ἀφοῦ καί τά ἀγαθά καί τά οὐράνια εἶναι δῆθεν ἀγαθά καί δῆθεν οὐράνια, δηλαδή προθάλαμος τῆς φανταστικῆς προσευχῆς.

Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης: «Τόν νυμφώνα σου βλέπω»

Tον νυμφώνα Σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ· λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής, Φωτοδότα και σώσόν με», ψάλλει η Εκκλησία μας.
Η ψυχή του χριστιανού, η μετανοημένη ψυχή, αυτή που έχει συναίσθηση της αμαρτωλότητος και της ευθύνης, στρέφει τα μάτια της προς τον Νυμφίον της Εκκλησίας και γοερώς αναφωνεί: «Σωτήρα μου, Ευεργέτα μου, Συ που σταυρώθηκες γιά μένα την αμαρτωλή ψυχή· δεν έχω χιτώνα καθαρό, χιτώνα λελαμπρυσμένο από τα δάκρυα και την μετάνοια· ένδυμα δεν έχω αγνό. Πώς θα παρουσιασθώ ενώπιόν Σου, Ουράνιε Νυμφίε κάθε μετανοημένης και καθαράς ψυχής! Ο νυμφώνας Σου είναι κεκοσμημένος, είναι θαυμάσια στολισμένος και όμορφος. Εγώ όμως δεν έχω ένδυμα, ίνα εισέλθω και κατοικήσω αιωνίως εν αυτώ. Σε παρακαλώ, Σε ικετεύω, Ουράνιε Νυμφίε της ψυχής μου, λάμπρυνόν με· καθάρισε το ένδυμα της ψυχής μου, δώσε μου τα απαιτούμενα μέσα καθάρσεως για να λαμπρυνθή το ένδυμα αυτό και να αξιωθώ να γίνω μέτοχος, να γίνω άξιος να κατοικήσω μέσα σ’ αυτόν τον ουράνιο και αιώνιο νυμφώνά Σου».

Τρίτη 15 Απριλίου 2014

Περί τοῦ ὅτι κανείς δέν ἡμπορεῖ νά βλάψη ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος δέν ἀδικεῖ τόν ἑαυτό του (Ἁγ. Ἰωάννης Χρυσόστομος)

«…το γένος των ανθρώπων είναι γεμάτον από πολλήν σύγχυσιν, και ότι πολ­λοί είναι εκείνοι που κάθε ημέραν αδικούνται, υβρίζονται, εκβιάζονται, βλάπτονται, οι αδύνατοι από τους δυνατωτέρους και οι πτωχοί από τους πλουσίους· και όπως δεν ημπορούμεν να μετρήσωμεν τα κύματα της θαλάσσης, έτσι δεν ημπορούμεν και να μετρήσωμεν το πλήθος των κατατρεγμέ­νων, των υβριζομένων, των αδικουμένων και ούτε η απειλή των νόμων, ούτε ο φόβος των δικαστηρίων, ούτε τίποτε άλλο σταματά αυτόν τον όλεθρον και αυτήν την ασθένειαν, αλλά καθημερινώς αυξάνεται το κακόν, και από παν­τού πληθύνονται οι αναστεναγμοί και οι θρήνοι και τα δά­κρυα των αδικουμένων. »
«…πολλοί από τους πλέον ανοήτους και δυστυχισμένους, …, κατηγορούν την πρόνοιαν του Θεού, βλέποντες τον μεν σώφρονα άνθρωπον πολλάκις να τον διασύρουν, να τον προσβάλλουν, να τον καταπιέζουν, τον δε θρασύν και αδιάντροπον και άτιμον και γόνον ατίμων να πλουτίζη και να περιβάλλεται με δύναμιν και να γίνεται επίφοβος εις πολλούς, και να προξενή αναρίθμητα δεινά εις τους δικαίους…»
«κα­νείς από τους αδικουμένους δεν αδικείται από κάποιον άλ­λον, παρά μόνον από τον ίδιον τον εαυτόν του.«
«τί είναι αδικία και εκ ποίων πραγμά­των συνίσταται, και τί είναι ανθρωπίνη αρετή, και τί είναι εκείνο που την βλάπτει, και τί είναι εκείνο που φαίνεται ότι την βλάπτει, ενώ δεν την βλάπτει»
«τί είναι εκείνο το οποίον βλάπτει το γένος των ανθρώπων, και τί εί­ναι εκείνο που βλάπτει την αρετήν του ανθρώπου.»

Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

Εὐχή καί πλάνη,μέρος α’

ΕΥΧΗ ΚΑΙ ΠΛΑΝΗ
μέρος α΄
Ἡ ἐπιστροφή τοῦ νοῦ στήν καρδιά, κατά τόν ἅγιο Διονύσιο τόν Ἀρεοπαγίτη (Ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτη, Περί θείων ὀνομάτων, P.G. 3,705), ὅπως ἀναφέραμε, ἀποτελεῖ μία κυκλική κίνησι τῆς ψυχῆς ἀπό τά ἔξω πράγματα πρός τόν ἑαυτό της, μέ τήν ὁποία ἡ ψυχή συγκεντρώνεται στόν ἑαυτό της καί ἐξασφαλίζεται ἀπό κάθε πλάνη.
Πῶς ὅμως γίνεται αὐτό;
Στήν “Φυλακή τῶν πέντε αἰσθήσεων” τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου (Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, Συμβουλευτικόν ἐγχειρίδιον, περί φυλακῆς τῶν πέντε αἰσθήσεων, ἐκδ. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος, Ἀθῆναι, σελ. 118), γίνεται λόγος εἰδικώτερα γιά κάποιο κράτημα τῆς ἀναπνοῆς. Ὁ νοῦς δέν ἔχει τήν ἀνάγκη τῆς ἀναπνοῆς, ἀλλά οἱ Πατέρες βρῆκαν τόν τρόπο αὐτό, γιά τούς ἀρχαρίους εἰδικά. Μέ τήν ἀναπνοή βοηθεῖται ὁ νοῦς, κατά κάποιον τρόπο, νά μπῆ στήν καρδιά ἤ μᾶλλον διευκολύνεται ὁ προσευχόμενος νά καταλάβη σέ ποιό ἀκριβῶς μέρος πρέπει νά κατεβάζη τόν νοῦ.

Παραίνεσις Ἁγίων Πατέρων εἰς προκοπήν τελειότητος (ἐκ τοῦ γεροντικοῦ)

α (24).jpg

ΠΑΡΑΙΝΕΣΙΣ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΕΙΣ ΠΡΟΚΟΠΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΟΣ (ΕΚ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΥ)

ΠΑΡΑΙΝΕΣΙΣ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΕΙΣ ΠΡΟΚΟΠΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΟΣ
(ΕΚ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΥ)
Είπε Γέρων:
«Γνώθι τη πείρα τον αγαθόν βίον και μη φοβηθής ως αδύνατος».
1.  Ρώτησε κάποιος τον αββά Αντώνιο:  «Τι αν φυλάξω, θα είμαι αρεστός στον Θεό;»  Και απάντησε ο Γέροντας:  «Τήρησε αυτά που θα σου παραγγείλω:  Όπου κι αν πας, τον Θεό να’ χεις μπρος στα μάτια σου πάντοτε.  Ό,τι κι αν κάνεις, να στηρίζεται στη μαρτυρία των θείων Γραφών.  Και σ’ όποιον τόπο κι αν κατοικείς, μη μετακινείσαι εύκολα από κει.
Αυτές τις τρεις παραγγελίες κράτησέ τες και σώζεσαι».
2.  Ρώτησε ο αββάς Παμβώ τον αββά Αντώνιο:  «Τι να κάνω;»  Και του λέει ο Γέροντας:
«Μην έχεις πεποίθηση στην αρετή σου, μη σκαλώνει η σκέψη σου ανώφελα σε κάτι που ανήκει στο παρελθόν και έχε κυριαρχία στη γλώσσα σου και στην κοιλιά σου».

Κυριακή 13 Απριλίου 2014

Εὐχή καί πόλεμος τοῦ διαβόλου

 
ΕΥΧΗ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ
Ὅταν πολεμῆται ὁ ἐν μετανοία ἀγωνιζόμενος χριστιανός, ἀντιπαλεύει καί ἀντιμάχεται στίς προσβολές, πού δέχεται ἀπό τόν διάβολο. Καί ὅταν προσβάλλεται ἀπό τούς λογισμούς, ἀντιστέκεται μέ τό ἔργο τῆς Εὐχῆς, προφορικῆς καί νοερᾶς. Ὅταν, πάλι, πολιορκῆται ἀπό τίς ἐπιθέσεις τῶν δαιμόνων, μέ ὁποιονδήποτε τρόπο, καί εἰδικώτερα ὅταν βομβαρδίζεται μανιακῶς μέσα του, ἐσωτερικά, καί ταράσσεται γιά τόν ἄλφα ἤ βῆτα λόγο, ἐπικαλεῖται σέ βοήθεια τό πῦρ ἐξ οὐρανοῦ, λέγοντας συνεχῶς καί ἀδιαλείπτως: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», διότι «ὁ Θεός ἡμῶν (ἐστί) πῦρ καταναλῖσκον» (Ἐβρ. Ιβ΄: 29) καί Αὐτός θά διαλύση τίς φάλαγγες τῶν δαιμόνων καί τούς ἀχυρώδεις, ἀκαθάρτους, πονηρούς, αἰσχρους καί βλάσφημους λογισμούς.Ὅπου πορεύεται κάποιος βασιλεύς, διώκονται οἱ ἐχθροί. Ἔτσι, ὅπου πηγαίνει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, φυγαδεύονται τῶν δαιμόνων οἱ φάλαγγες, καθότι «ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καί ἐπιγείων καί καταχθονίων» (Φιλ. Β΄: 10), δηλαδή τῶν δαιμόνων.

Σάββατο 12 Απριλίου 2014

Στήν ἁγία ἑορτή τῶν Βαΐων (Ἁγ. Ἰωάννης Χρυσόστομος)

«Έξι ημέρες πριν από το Πάσχα πήγε ο Ιησούς στη Βηθανία, όπου ήταν ο Λάζαρος», στον οίκο της Μαρίας και της Μάρθας, «και του παρατέθηκε δείπνο από αυτούς»· η Μάρθα υπηρετούσε και ο Λάζαρος έτρωγε. Και αυτό ήταν απόδειξη της αληθινής αναστάσεως, το ότι μετά από πολλές ημέρες και ζούσε και έτρωγε. Άρα είναι φανερό, ότι το γεύμα γινόταν στην οικία της Μάρθας· δέχονται δηλαδή τον Ιησού επειδή ήταν φίλοι και αγαπώνταν από αυτόν. Κάποιοι όμως λένε, ότι αυτό γινόταν σε ξένη οικία. Η Μαρία υπηρετούσε γιατί ήταν μαθήτρια. Πάλι αυτή εδώ επιτελεί πνευματικότερη διακονία· δεν διακονούσε όμως σαν προς καλεσμένο, ούτε ήταν κοινή η υπηρεσία της, αλλά σ’ αυτόν μόνο παρείχε την τιμή, και απέδιδε αυτήν, όχι ως προς άνθρωπο, αλλ’ ως προς Θεό. Γιατί γι’ αυτό έχυσε μύρο και το σκούπισε με τα μαλλιά της κεφαλής της, πράγματα που έδειχναν, ότι η υπόληψή της προς αυτόν δεν ήταν τέτοια, τέτοια που του απέδιδαν οι πολλοί. Αλλά την επετίμησε ο Ιούδας με πρόσχημα δήθεν την ευλάβεια.Τί λέγει λοιπόν ο Χριστός;

Ἡ δύναμη τῆς συνήθειας Ἅγιος Ἰγνάτιος Brianchaninov

Ἡ δύναμη μιᾶς ριζωμένης στὴν ψυχὴ συνήθειας εἶναι ἴση μὲ τὴ δύναμη μιᾶς φυσικῆς ἰδιότητας. Ὁ μαθητὴς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ὀφείλει νὰ ἀποκτήσει καλὲς συνήθειες καὶ νὰ ἀποφεύγει τὶς ἄτοπες. Νέε μου! Νὰ εἶσαι συνετὸς καὶ προνοητικός. Στὰ χρόνια τῆς νεότητάς σου φρόντισε μὲ ἐπιμέλεια νὰ ἀποκτήσεις καλὲς συνήθειες. Ἔτσι, στὴν ὥριμη καὶ στὴ γεροντική σου ἡλικία θὰ χαρεῖς τὸν πλοῦτο ποὺ σχεδὸν ἄκοπα ἀπέκτησες στὴ νεανική. Μὴ θεωρήσεις ἀσήμαντη τὴν ἐκπλήρωση μιᾶς κακῆς ἐπιθυμίας σου, ὅσο μικρὴ κι ἂν φαίνεται αὐτή. Κάθε ἐπιθυμία, ὅταν ἐκπληρώνεται, βάζει τὴ σφραγίδα της στὴν ψυχή. Καὶ τὸ σφράγισμα αὐτὸ κάποτε εἶναι τόσο δυνατό, ποὺ γίνεται ἀρχὴ μιᾶς καταστροφικῆς συνήθειας.

Παρασκευή 11 Απριλίου 2014

Εὐχή καί μυστική ἕνωσις μέ τόν Θεό μέσα στήν καρδιά, μέρος β’ (τελευταῖο)

 
ΕΥΧΗΚΑΙΜΥΣΤΙΚΗΕΝΩΣΙΣΜΕΤΟΝΘΕΟΜΕΣΑΣΤΗΝΚΑΡΔΙΑ
μέρος
β΄ (τελευταῖο)
  Τί εἶναι ἔκστασις;
Εἶναι μία ἀκατάληπτος καί ὑπέρλογος ἔξοδος.
 Ὅταν ὁ Κύριος κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό στήν γῆ γιά νά συναντήση τόν ἄνθρωπο, «ἐκένωσε ἑαυτόν», δηλαδή ἔκανε “ἔξοδο”, ἀφοῦ ἔγινε ἄνθρωπος, χωρίς νά πάψη νά εἶναι καί τέλειος Θεός, μέ σκοπό ὡς Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός νά συναναστραφῆ μέ τό πλάσμα Του καί νά τοῦ δείξη τήν ἀγάπη Του μέχρι θυσίας, ἀποβλέποντας στήν σωτηρία του καί μόνο.
 Καί ὅταν ὁ νοῦς φεύγη ἀπό τόν ἑαυτό του καί μπαίνη μέσα στήν καρδιά, κάνει μιά ἔξοδο, κάνει μιά ἔκστασι. Ἀλλά ἔκστασι ἑκούσια, θεληματική. Καί ἡ σωστική Χάρις, πού ἀπορρέει ἀπό τήν Σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου, κάνει ἕνα εἶδος ἐξόδου, περνᾶ μέσα ἀπό τό ἅγιο Βάπτισμα καί ἀπό τό ἅγιο Χρῖσμα καί συναντᾶ τόν νοῦ μέσα στήν καρδιά σέ μιά προσωπική συνάντησι. Ἀπ᾿ αὐτή τήν συνάντησι ἀρχίζει ἡ πνευματική Λατρεία, ὅπου τήν πρωτοβουλία τήν ἔχει ὁ Θεός. Αὐτή ἡ συνάντησις-ἕνωσις λέγεται Νοερά καρδιακή προσευχή!

Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία καί περί ἀναισθησίας.

Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία καί περί ἀναισθησίας. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...