ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΚΟΛΛΗΣΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΣΤΗ ΓΗ, Ο ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΩΝ ΔΕΝ ΘΡΟΕΙΤΑΙ. ΚΑΙ ΑΝ ΑΔΙΚΗΘΕΙ ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΟΤΙ ΑΔΙΚΗΘΗΚΕ ΑΛΛΑ ΒΑΖΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ(ΑΒΒΑΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ- ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΣ ΑΓΙΟΣ)

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

Ἐμπόδια γιά τήν ἐπίσκεψη τῆς Θείας Χάριτος στόν ἄνθρωπο, κατά τόν ἅγιο Συμεών τόν Νέο Θεολόγο

 

Κάθε αμαρτία ως επανάσταση εναντίον του Θεού αντιστρατεύεται το έργο της Θείας Χάριτος. Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος επισημαίνει πως υπάρχουν και μερικές αδυναμίες που αποτελούν φράγματα και παρεμποδίζουν την έλευση της Θείας Χάριτος.
Και αυτά είναι: - Η ΑΜΕΛΕΙΑ για την μετάνοιά μας. Θα καταδικαστούμε όχι γιατί αμαρτήσαμε, αλλά γιατί δεν μετανοήσαμε, δεν ζητήσαμε το έλεος του Θεού για να λυτρωθούμε από την ψυχική μας ασθένεια.

Τό ἐλάττωμα τοῦ «ἰδίου θελήματος»

    

Αγίου Κασσιανού Ρωμαίου

 Ο διάβολος με κανένα άλλο ελάττωμα δεν οδηγεί τόσο στο βάραθρο της απώλειας τον άνθρωπο, όσο με το να τον πείσει να μην καταδέχεται να ρυθμίζει τη ζωή του σύμφωνα με τη διδασκαλία και τις υποδείξεις των Πατέρων, αλλά ν’ακολουθεῖ το δικό του θέλημα. 
Γιατί αυτός που πορεύεται σύμφωνα με τη δική του κρίση και γνώμη, ποτέ δεν θα προχωρήσει με ασφάλεια, αλλά πολλές φορές θα σκοντάψει και θα πλανηθεί, και, βαδίζοντας λες συνεχώς μέσα στο σκοτάδι, θα αντιμετωπίσει κινδύνους πολλούς και φοβερούς.
Πρέπει να μάθουμε και τούτο, παίρνοντας παραδείγματα και από τις ανθρώπινες τέχνες και επιστήμες:

Διδαχές σοφῶν γερόντων

 

 α’. Για το θάνατο
 1. Ο Γέροντας Φιλόθεος έλεγε ότι ο άνθρωπος στην παρούσα ζωή περνάει από πολλές δυσκολίες, τις όποιες πρέπει να αντιμετωπίζει με πίστη στο Θεό. Ειδικό­τερα τόνιζε: «Ή παρούσα πρόσκαιρη ζωή μοιάζει με θά­λασσα και εμείς οι άνθρωποι είμαστε πλοιάρια.

Και όπως τα πλοία πού ταξιδεύουν στη θάλασσα δεν συναντούν μό­νο γαλήνη αλλά πολλές φορές συναντούν ισχυρούς ανέ­μους και μεγάλες τρικυμίες και κινδυνεύουν, έτσι και ε­μείς, οι όποιοι ταξιδεύουμε στη θάλασσα της πρόσκαιρης ζωής, συναντούμε πολλές φορές ισχυρούς ανέμους, και μεγάλες τρικυμίες, σκάνδαλα, πειρασμούς, ασθένειες, θλί­ψεις, στενοχώριες, διωγμούς και διάφορους κινδύνους. Δεν πρέπει όμως να δειλιάζουμε. Να έχουμε θάρρος, αν­δρεία, πίστη. Και αν ως άνθρωποι ολιγόψυχοι και ολιγόπιστοι δειλιάσουμε στους κινδύνους, να φωνάξουμε στο Χριστό όπως ό Πέτρος και εκείνος θα απλώσει το χέρι του και θα μας βοηθήσει».
2. Οι Γέροντες αντιμετώπιζαν το θάνατο με γενναιό­τητα και βαθιά πίστη στην αιώνια ζωή. Ενδιαφέροντα τα όσα έλεγε παραβολικά ο Γέροντας Γεώργιος, καθώς αισθανόταν ότι το τέλος της επίγειας ζωής του ήταν πολύ κοντά:

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

Τή γενναιοδωρία σου ποτέ μήν τήν δείχνεις στόν κενόδοξο. Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ
Ο κενόδοξος όσο σκυφτός είναι στους ανωτέρους τόσο θρασύς και απάνθρωπος γίνεται προς τους κατωτέρους.
Υπάρχει προσκύνηση αγία που γίνεται από ταπείνωση, από σεβασμό προς τον πλησίον, από σεβασμό προς την εικόνα του Θεού, από σεβασμό προς τον αδελφό του Χριστού.
Και υπάρχει προσκύνηση ψυχοκτόνα, προσκύνηση υστερόβουλη, προσκύνηση ανθρωπάρεσκη και συνάμα μισάνθρωπη, προσκύνηση θεομίσητη.
Είναι η προσκύνηση που ζήτησε ο σατανάς από τον Θεάνθρωπο με αντάλλαγμα όλα τα βασίλεια του κόσμου και τη λαμπρότητά τους.
Προσεκτικά παρατήρησε όσους σε προσκυνούν. Το κάνουν άραγε από σεβασμό προς τον άνθρωπο; Το κάνουν από αγάπη και ταπείνωση;
Ή μήπως η προσκύνησή τους αφενός ικανοποιεί τη δική μας υπερηφάνεια και αφετέρου αποβλέπει στο δικό τους πρόσκαιρο συμφέρον;

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με» μέρος β΄ (τελευταῖο)

 
 ΟΜΙΛΙΑ ΚΕ΄
 Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου
  Λέγει ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σῦρος ὅτι, ὅταν ἐμεῖς προετοιμασθοῦμε κατά πάντα, ὑποχρεοῦται ὁ Θεός νά στείλη τήν Χάρι Του. Ἀλλά λέει καί τό ἄλλο:
«Ἐσύ, ὦ ἄνθρωπε, πρέπει νά ἑτοιμασθῆς· ἀλλά τοῦ Θεοῦ εἶναι, ἐάν θά σοῦ δώση, ἐάν θά ἐπιβλέψη νά σοῦ δώση τήν Χάρι Του. Πλήν ὅμως πρέπει ἐσύ ἀνθρωπίνως νά προετοιμασθῆς».
Γι᾿ αὐτό πολλές φορές προετοιμάζεται κατά πάντα ὁ ἄνθρωπος καί δέν βρίσκει στήν προσευχή ἰδιαίτερη χάρι. Συμβαίνει αὐτό, ὅπως εἴπαμε προηγουμένως, γιά νά τοῦ δώση τήν πεῖρα, ὅτι ὅταν θέλη ὁ Θεός θά τόν ἐπισκεφθῆ. Αὐτός πρέπει νά εἶναι ἕτοιμος, τό δοχεῖο του νά εἶναι ἄδειο, καθαρό, ἀνοιχτό καί νά περιμένη τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ νά τοῦ δοθῆ.
Ὅταν ὅμως τό δοχεῖο εἶναι ἀκάθαρτο κι ἀπό πάνω εἶναι κλειστό, καί νά θέλη ὁ Θεός νά στείλη ποῦ νά τήν βάλη τήν Χάρι Του;

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

«Νά βλέπω τήν ἁμαρτία μου»


Ἁγίου Μπριαντσανίνωφ

Θά ἔρθει ἡ φοβερή ἐκείνη ἡμέρα, θά ἔρθει ἡ φοβερή ἐκείνη ὥρα, κατά τήν ὁποία ὅλες μου οἱ ἁμαρτίες θά σταθοῦν γυμνές μπροστά στον Θεό-Κριτή, μπροστά στούς ἀγγέλους Του, μπροστά στήν ἀνθρωπότητα. Καθώς προαισθάνομαι ποιά θά εἶναι τότε ἡ κατάσταση τῆς ψυχῆς μου, κυριεύομαι ἀπό φρίκη. Κάτω ἀπό τήν ἐπίδραση τοῦ ἰσχυροῦ αὐτοῦ προαισθήματος, μέ τρόμο σπεύδω νά ἐξετάσω τόν ἑαυτό μου, σκύβοντας πάνω ἀπό τό βιβλίο τῆς συνειδήσεώς μου. Ἐκεῖ εἶναι γραμμένες οἱ ἁμαρτίες πού ἔκανα μέ τά ἔργα, μέ τά λόγια καί μέ τή διάνοια.  Τά βιβλία πού μένουν γιά πολύν καιρό ἀδιάβαστα στίς βιβλιοθῆκες, σκεπάζονται ἀπό σκόνη καί καταστρέφονται ἀπό τόν σκόρο. Ὅταν παίρνω στά χέρια μου ἕνα τέτοιο βιβλίο, δυσκολεύομαι πολύ νά τό διαβάσω.

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με», μέρος α΄

f3
 ΟΜΙΛΙΑ ΚΕ΄
 ΓέροντοςἘφραίμ Φιλοθεΐτου
Ὅπως καί ἄλλοτε, ἔτσι καί σήμερα θά σᾶς πῶ ὡρισμένα πράγματα ἀπό τήν ζωή τοῦ μακαριστοῦ Γέροντός μου καί κυρίως γιά τήν πρακτική μέθοδο τῆς προσευχῆς, κατά τόν τρόπο πού τήν ἐβίωνε ὁ Γέοντας καί μᾶς τήν ἐδίδαξε.
 Τό τυπικό μας τότε, ὅταν ἤμασταν στήν ἔρημο, ἦταν τό βασίλευμα τοῦ ἡλίου νά σηκωνόμαστε ἀπό τόν ὕπνο καί νά μπαίνουμε στήν προσευχή, ἀφοῦ προηγουμένως παίρναμε ἕνα καφέ, μόνο καί μόνο γιά νά μᾶς βοηθήση στήν ἀγρυπνία. Μετά ἀπό τόν καφέ πηγαίναμε ὁ καθένας στό κελί του, καί ἐκεῖ, κατά τόν τρόπο καί τήν μέθοδο τοῦ Γέροντος, μπαίναμε στήν προσευχή καί στήν ἀγρυπνία.
 Μᾶς ἔλεγε ὁ Γέροντας: Ἀφοῦ σηκωθῆς ἀπό τόν ὕπνο, ὁ νοῦς εἶναι ξεκούραστος, καθαρός καί ἐφ᾿ ὅσον εἶναι σέ μιά τέτοια κατάστασι καθαρότητος καί ἡσυχίας, εἶναι ὅ,τι πρέπει, γιά νά τοῦ δώσης σάν πρώτη πνευματική ὕλη, τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ.

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Ὁ π. Σάββας καί ἡ διήγηση περί τῶν μοναχῶν τῶν τριῶν γενεῶν:

savvas 
- Ο μέγας γέρων όσιος Αντώνιος προσευχόταν περί της μοίρας των μοναχών. Τότε ο Κύριος του εμφανίστηκε και του είπε: «Η πνευματική σου οικογένεια δεν θα είναι δυσεύρετη μέχρι συντέλειας του αιώνος. Αλλά οι μοναχοί θα είναι διαφορετικοί κατά την άσκησή τους. Να κοίτα»! Και ο Γέροντας βλέπει… Στέκονται τρεις μοναχοί. Ο μοναχός των αρχαίων χριστιανικών αιώνων, των μεσαίων αιώνων και των τελευταίων χρόνων και μπροστά τους τρέχει ένας πύρινος, μανιασμένος ποταμός. Οι τρεις αυτοί μοναχοί πρέπει να διαβούν στην άλλη όχθη μέσα απ” αυτόν τον πύρινο ποταμό. Ο μοναχός των αρχαίων αιώνων, έχοντας δυνατά, τεράστια, ευλογημένα φτερά, φτερούγισε, κι αφού ανέβηκε σε μεγάλο ύψος, ελεύθερα πέταξε πάνω από τον πύρινο ποταμό και κατέβηκε στην άλλη όχθη. Ο μοναχός των μεσαίων αιώνων, έχοντας φτερά αετού, έκαμε μερικά βήματα προς τα πίσω για να πάρει φόρα και με κόπο πέταξε πολύ χαμηλότερα από τον πρώτο, αλλά ή φλόγα του ποταμού δεν τον έκαψε καθόλου.

«Γιά τό ὅτι πρέπει νά βαδίζουμε τό δρόμο τοῦ Θεοῦ μέ ἄγρυπνο πνεῦμα, χωρίς νά χάνουμε τόν καιρό μας».

 
 Ι΄ Διδασκαλία
 ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ
 ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕ ΑΓΡΥΠΝΟ ΠΝΕΥΜΑ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ
 ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΜΑΣ
 Ἀββᾶ Δωροθέου
Ἀδελφοί μου, ἄς μεριμνήσουμε μέ ἄγρυπνη φροντίδα γιά τίς ψυχές μας. Ποιός θά μᾶς ξαναδώσει αὐτό τό χρόνο, ἄν τόν χάσουμε; Πραγματικά θά ᾿ ρθει ὥρα πού θ᾿ ἀναζητοῦμε αὐτές τίς ἡμέρες καί δέν θά τίς βρίσκουμε. Ὁ ἀββάς Ἀρσένιος ἔλεγε πάντοτε στόν ἑαυτόν του: «Ἀρσένιε, γιά ποιό λόγο ἄφησες τόν κόσμο;»1 Ἐμεῖς ὅμως ζοῦμε μέ τόση ἀμέλεια πού οὔτε ξέρουμε γιατί ἀφήσαμε τόν κόσμο, οὔτε ξέρουμε τί σημαίνει αὐτό πού θελήσαμε. Γι᾿ αὐτό, ὄχι μόνο δέν προκόβουμε, ἀλλά καί πάντοτε εἴμαστε γεμάτοι θλίψη. Καί αὐτό μᾶς συμβαίνει ἐπειδή δέν παρακολουθοῦμε ἄγρυπνα τήν καρδιά μας. Πραγματικά, ἄν θελαμε λίγο ν᾿ ἀγωνιστοῦμε δέν θά στενοχωριόμαστε καί δέν θά κουραζόμαστε γιά πολύ. Γιατί καί ἄν ἀκόμα στήν ἀρχή βιάζει κανείς τόν ἑαυτόν του, ὅμως μέ τόν ἀγώνα σιγά – σιγά προοδεύει, καί στή συνέχεια τά κάνει ὅλα ξεκούραστα, γιατί ὁ Θεός βλέπει ὅτι πιέζει τόν ἑαυτόν του καί τόν βοηθάει.

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ, Θ’ μέρος, Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

«Λόγος γιά τό ψέμα»

 
 ΕΠΙΣΤΟΛΗ
 Θ΄
 ΓΙΑ ΤΟ ΨΕΜΑ
   Ἀββᾶ Δωροθέου ἔργα ἀσκητικά
   Θέλω νά σᾶς θυμίσω, ἀδελφοί μου, λίγα γιά τό ψέμα. Γιατί δέν βλέπω νά πολυφροντίζετε νά κρατᾶτε τή γλώσσα σας καί γι᾿ αὐτό εὔκολα παρασυρόμαστε σέ λάθη. Βλέπετε, ἀδελφοί μου, ὅτι γιά κάθε πράγμα, ὅπως πάντα σᾶς λέω, παίζει ρόλο ἡ συνήθεια καί στό καλό καί στό κακό. Χρειάζεται λοιπόν μεγάλη προσοχή καί ἄγρυπνη φροντίδα, γιά νά μήν μᾶς ξεγελάει τό ψέμα. Γιατί κανένας ἀπ᾿ αὐτούς πού λένε ψέματα δέν ἑνώθηκε μέ τό Θεό. Τό ψέμα δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τό Θεό. Γιατί εἶναι γραμμένο: «Τό ψέμα πηγάζει ἀπό τόν πονηρό». Καί σ᾿ ἄλλο σημεῖο ἔχει γραφτεῖ ὅτι: «Ὁ διάβολος εἶναι ψεύτης καί πατέρας τοῦ ψεύδους» (Ἰωάν. Η΄: 44). βλέπετε λέει τό διάβολο πατέρα τοῦ ψεύδους. Ἡ δέ ἀλήθεια εἶναι ὁ Θεός. Γιατί Αὐτός λέει: «Ἐγώ εἶμαι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή» (Ἰωάν. Δ΄: 16). καταλαβαίνετε λοιπόν ἀπό Ποιόν χωριζόμαστε καί μέ ποιόν δενόμαστε μέ τό ψέμα. Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι δενόμαστε μέ τό διάβολο.

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ, Η’ μέρος, Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀββᾶ Δωροθέου Η‘ Διδασκαλία ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑ

 
 Η΄Διδασκαλία
  ΓΙΑ ΤΗ ΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑ
  ἈββᾶΔωροθέουἔργαἀσκητικά
Ἕνας ἀπό τούς Πατέρες, ὁ Εὐάγριος, εἶπε ὅτι οἱ μοναχοί δέν πρέπει νά ὀργίζονται ἤ νά στενοχωροῦν κανέναν. Καί πάλι εἶπε: Ἄν κάποιος χαλιναγωγήσει τό θυμό, χαλιναγωγεῖ τούς δαίμονες. Ἄν ὅμως ἔχει νικηθεῖ ἀπ’ αὐτό τό πάθος, εἶναι τελείως ξένος ἀπό τή μοναχική ζωή[1] καί ἄλλα σχετικά.Τί λοιπόν πρέπει νά ποῦμε ἐμεῖς γιά τόν ἑαυτό μας, πού δέν σταματᾶμε μόνο στό θυμό καί στήν ὀργή, ἀλλά πολλές φορές φτάνουμε καί μέχρι τή μνησικακία; Τί ἄλλο, παρά τό νά πενθήσουμε γι’ αὐτή τήν ἐλεεινή καί ἀπάνθρωπη κατάστασή μας. Ἄς κρατήσουμε λοιπόν ἄγρυπνα τά μάτια τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, ἀδελφοί μου, καί ἄς βοηθήσουμε¸‘μετά Θεόν’ τούς ἑαυτούς μας, γιά νά γλυτώσουμε ἀπό τήν πίκρα αὐτοῦ τοῦ καταστρεπτικοῦ πάθους.Γιατί συμβαίνει πολλές φορές νά βάζει κανείς μετάνοια στόν ἀδελφό του -ὅταν φυσικά ψυχρανθοῦν ἤ στενοχωρηθοῦν μεταξύ τους- καί νά παραμένει καί μετά τή μετάνοια λυπημένος καί ἔχοντας λογισμούς ἐναντίον του. Δέν πρέπει αὐτός πού πολεμιέται ἀπό τούς λογισμούς ν’ ἀδιαφορήσει γιά τό θέμα, ἀλλά ἀμέσως νά τούς σταματήσει. Γιατί αὐτό εἶναι μνησικακία. Καί εἶναι ἀνάγκη νά προσέξει μέ ἄγρυπνη φροντίδα, νά μετανοήσει, ν’ ἀγωνιστεῖ, ὅπως εἶπα, γιά νά μήν μείνει πολύ καιρό μ’ αὐτούς τούς λογισμούς καί κινδυνεύσει.

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

«Οἱ τσέπες σας πρέπει νά εἶναι ἀνοιχτές…» (Γέροντας Παΐσιος )

 

Όταν καλοπερνάς στη γη, κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό σου.
Παρά τα φαινόμενα και την αναξιότητα των μοναχών και κληρικών, η Εκκλησία είναι ακένωτη πηγή θαυμάτων. Παίρνει νερό και το κάνει Αγιασμό· παίρνει ψωμί και κρασί και το κάνει Θεία Ευχαριστία· παίρνει τον άνθρωπο χώμα και τον κάνει Θεό! Αλλά τα θαύματα πολλοί δεν τα βλέπουν. Γιατί, αν τα έβλεπαν, δεν θα
περιφρονούσαν ή μισούσαν την Εκκλησία του Χριστού, αλλά θα την αγαπούσαν, θα την τιμούσαν και δεν θα μιλούσαν γι’ αυτή με περιφρόνηση, όπως μιλούν.
Ο χριστιανός έχει προορισμό να σηκώνει βαρύ σταυρό στη ζωή του. Είναι δύσκολο πράγμα να λες ότι πιστεύεις στον Κύριο και καλοπερνάς σ’ αυτήν εδώ τη ζωή. Γιατί, όταν καλοπερνάς στη γη, κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό σου, ενδιαφέρεσαι για το χρυσάφι της γης και όχι για τους θησαυρούς του ουρανού. Αλλά όταν σκέφτεσαι έτσι, βρίσκεσαι μακριά από το θέλημα του Θεού. Χριστιανική ζωή και καλοπέραση δεν πηγαίνουν μαζί, είναι διαφορετικά πράγματα.

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014

Ἡ πολύχρονη ὑπομονή, πού ἔφερε ἄμετρη τή χάρη τοῦ Θεοῦ

  
Τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ Σύρου
Ενας από τους αγίους πατέρες είπε: Ήταν ένας γέροντας αναχωρητής, τίμιος, και πήγα μια φορά σ’ αυτόν, όταν ήμουν καταπονημένος από τους πειρασμούς. Αυτός ήταν άρρωστος και κατάκοιτος και αφού τον χαιρέτησα, κάθισα κοντά του και του είπα: - Κάνε μια ευχή για μένα, πάτερ, διότι πολύ θλίβομαι από τους πειρασμούς των δαιμόνων. Και ο γέροντας άνοιξε τα μάτια του και μου είπε: - Παιδί μου, εσύ είσαι νέος και δε θ’ αφήσει ο Θεός να καταπονηθείς από αβάσταχτους πειρασμούς. Κι εγώ του είπα:- Και νέος είμαι και πειρασμούς έχω από πολύ ενάρετους ανθρώπους. Κι εκείνος πάλι μου είπε: - Λοιπόν, ο Θεός θέλει να σε κάνει σοφό. Κι εγώ είπα:

Oἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ, Ζ’μέρος, Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Πῶς ἀντιδρᾶς ὅταν σέ βρίζουν;

 
«Εκείνος που οταν δέχεται ατιμίες και ύβρεις» λέγει ὁ Ὅσιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος «αισθάνεται μεγάλο πόνο στην καρδιά, ας μάθει από αυτό ότι κουβαλάει στον κόρφο του το παλιό φίδι. Αν λοιπόν υπομείνει με σιωπή ή αποκριθεί με μεγάλη ταπείνωση, εξασθενίζει αυτό το φίδι και το παραλύει. Αν όμως αντιπεί πικρόλογα ή μιλήσει με αυθάδεια, δίνει δύναμη στο φίδι να χύνει το δηλητήριό του μέσα στην καρδιά του και να του κατατρώει ανελέητα τα εντόσθιά του· έτσι αυτό θα δυναμώνει κάθε μέρα και θα κατατρώει τη βελτίωση στο αγαθό και τη δύναμη της άθλιας ψυχής του, με αποτέλεσμα να ζει στο εξής για την αμαρτία, να είναι όμως τελείως νεκρός για την αρετή»[1].
Ἑπομένως:
Ὅποιος πολύ πονᾶ στήν καρδία του, ὅταν ὑβρίζεται ἤ ἀτιμάζεται, αὐτός ἔχει μέσα του τό πάθος-φίδι τῆς ὑπερηφάνειας καί τῆς κενοδοξίας-ἀνθρωπαρέσκειαςἌν σιωπήσει ἤ ἀπαντήσει μέ ταπείνωσι τότε ἐξασθενεῖ  αὐτόν τόν ὄφι-διάβολο καί τόν παραλύει. Ἄν ἀντείπει πικρόλογαμιλήσει μέ αὐθάδεια τότε δίνει δύναμη στό φίδι-διάβολο τῆς κενοδοξίας-ὑπερηφάνειας καί τόν ζωογονεῖ.

Ἡ ἀνάσταση τοῦ υἱοῦ τῆς χήρας τῆς Ναϊν_mp3

 
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 07-10-2012 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι ).

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2014

Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

Ἡ στάση τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ ἀπέναντι σ’ ὅποιον διαφωνοῦσε μαζί του

 

 π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ
Είναι αδύνατο ν’ αποσιωπήσουμε ένα αξιόλογο διακριτικό του χαρακτήρα του Γέροντα: τη στάση του απέναντι σ’ όποιον διαφωνούσε μαζί του. Επιθυμούσε ειλικρινώς και βαθειά να καταλάβει ένα τέτοιον άνθρωπο όσο μπορούσε καλύτερα και να μην προσβάλει ό,τι είναι ιερό γι’ αυτόν.
Ξέρουμε τη συνομιλία του Γέροντα με έναν αρχιμανδρίτη, που ασχολείτο με το ιεραποστολικό έργο μεταξύ των ετεροδόξων. Ο αρχιμανδρίτης αυτός σεβόταν πολύ τον Γέροντα, κι όταν επισκεπτόταν το Άγιον Όρος, ερχόταν επανειλημμένως να συνομιλήσει μαζί του. Ο Γέροντας τον ρώτησε πώς κηρύττει. Ο αρχιμανδρίτης, νέος και άπειρος ακόμη, με υπερβολικές μάλλον χειρονομίες, απάντησε νευρικά:-Τους λέω: Η πίστη σας είναι διεστραμμένη. Όλα σ’ εσάς είναι διεστραμμένα, όλα ψεύτικα, κι αν δεν μετανοήσετε, δεν θα σωθείτε.
Σαν τ’ άκουσε ο Γέροντας, τον ρώτησε:

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

Πῶς μέ τήν προσευχή γίνεσαι, καθαρός, ἐλαφρύς, διαυγής, χαριέστατος, γλυκύς, μαλακός σάν βαμβάκι, πλήρης σοφίας καί γνώσεως. Γέροντος Ἰωσήφ Ἡσυχαστοῦ

 

  Επιστολή Εικοστή Πέμπτη
Καταπαύουν οι αισθήσεις και αρπάζεται
ο ευχόμενος εις θεωρίαν
Αυτό που γεύτηκες παιδί μου στην προσευχή σου εκείνο το βράδυ είναι η ενέργεια της Χάρης. Αυτό γύρευε να σου το δώσει πάλι  ο Κύριος, όταν θελήσει.
Γνωρίζω έναν αδελφό που μία μέρα συνάντησε πολλούς πειρασμούς και  πέρασε όλη την ημέρα εκείνη με δάκρυα χωρίς καθόλου να γευτεί (τη χάρη).
Καθισμένος λοιπόν σε μία πέτρα κατά τη Δύση του ηλίου έβλεπε στην κορυφή το Ναό της Μεταμορφώσεως και κλαίγοντας παρακαλούσε, λέγοντας με πόνο:
    Κύριε, καθώς μεταμορφώθηκες στους μαθητές Σου μεταμορφώσου και στην ψυχή μου! Πάψε τα πάθη, ειρήνευσε την καρδιά μου! Δώσε ευχή στον ευχόμενο και κράτησε τον ακράτητο νου μου!
Ξεστομίζοντας με πόνο τέτοια (λόγια), ήλθε από εκεί από τον Ναό, μία πνοή σαν αέρας λεπτός γεμάτος ευωδία.

«Μακάριζε πιό πολύ αὐτούς πού βλέπουν διαρκῶς τίς ἁμαρτίες τους… καί γνωρίζουν καλά τόν ἑαυτό τους»

 

«ΜΑΚΑΡΙΖΕ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΝ ΔΙΑΡΚΩΣ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΟΥΣ… ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΛΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ»

Ένας αρχάριος Μοναχός ρώτησε κάποιον Γέροντα πώς σε μερικούς ανθρώπους έχει δοθεί το χάρισμα να βλέπουν αποκαλύψεις και να μαθαίνουν τα ουράνια μυστήρια.
- Μη μακαρίζεις μόνο αυτούς παιδί μου, αποκρίθηκε ο σοφός Γέροντας, μα πιο πολύ εκείνους που βλέπουν διαρκώς τις αμαρτίες τους, ανακαλύπτουν τις αδυναμίες τους και γνωρίζουν καλά τον εαυτό τους.
Πριν λίγες ημέρες, Αββά, είπε πάλι ο αδερφός, είδα ένα Μοναχό να βγάζει δαιμόνιο από κάποιον άρρωστο και τον θαύμασα.

Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014

Θαυμαστή μέθοδος γιά νά ἀποκτήσεις τό φῶς τοῦ Χριστοῦ. Ἀββᾶς Μάρκος (Ἐπιστολή πρός Νικόλαο)

 

 Άγιος Μάρκος ο Ασκητής: Επιστολή προς τον μονάζοντα Νικόλαο (μικρό απόσπασμα)

Ας αναλογιστεί ο άνθρωπος τις ευεργεσίες
 του φιλάνθρωπου Θεού από τον καιρό της γεννήσεως, ή από πόσους κινδύνους γλύτωσε, σε πόσες αμαρτίες έπεσε και σε πόσες παραβάσεις γλίστρησε θεληματικά, και εντούτοις δεν τον παρέδωσε για απώλεια και θάνατο, σύμφωνα με το δίκαιο, στα πονηρά πνεύματα που τον εξαπάτησαν, αλλά τον διαφύλαξε μακρόθυμα ο φιλάνθρωπος Κύριος, παραβλέποντας τις αμαρτίες του, περιμένοντας την επιστροφή του.

Και ενώ η ψυχή του δούλευε με τα πάθη της θεληματικά στα εχθρικά και πονηρά πνεύματα, Αυτός τον διέτρεφε, τον σκέπαζε και τον προστάτευε, προνοώντας με κάθε τρόπο γι’ αυτόν. Και τέλος έβαλε μέσα του αγαθή κλίση και τον οδήγησε σε οδό σωτηρίας….

«Πρόσεχε ἐν πᾶσι, ὁ λόγος νά ἐξέρχεται μέ τό μέλι, ἡ χείρ νά ἅπτεται τῆς ἀδελφῆς μέ τό βαμβάκι,… ἵνα μή γίνη τραχύτης, διότι κωλύει τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ».

 metanoia
 Διδαχές τῆς ἀείμνηστης Γερόντισσας Μακρίνας
Ἰούνιος τοῦ 1984
Μόλις καταλαβαίνουμε τό λάθος μας, ἀμέσως νά λέμε: «εὐλόγησον, συγχωρέστε με». Ἔγινε μία συζήτησι μέ μιά ἀδελφή πού λυπήσαμε, ἀμέσως «εὐλόγησον, συγχώρεσέ με, σέ λύπησα, ἔφταιξα, ἥμαρτον». Τό «εὐλόγησον», νά ἐκφράζεται μέ εἰλικρινῆ ἀγάπη.
Ὅταν ἀντιληφθῆς ὅτι μία ἀδελφή ἔκανε κάτι, σκέπασέ το. Καί ἄν πῆς κάτι, νά γίνη μέ καλό τρόπο, μέ καλή συμπεριφορά. Ἡ μικρή ἀδελφή νά φυλάη τόν σεβασμό στήν μεγάλη καί ἡ μεγάλη στήν μικρή. Καί ἔτσι θά περάσουμε μιά κατά Θεόν ζωή, εὐλογημένη καί χριστιανική, μέ πολλή Χάρι Θεοῦ στήν ψυχή μας καί θά πολιτευώμαστε ὡς γνήσιες μοναχές, ὡς Ἄγγελοι.
Λές: «ἐκείνη μ᾿ ἐφταιξε».

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014

Οἱ συμβουλές τοῦ Γέρ. Εὐσέβιου Γιαννακάκη γιά τήν κατά Θεόν ζωή


 12oeg1

Πόσο δυνατό είναι κανείς πραγματικά να κινείται, να σκέπτεται, να ζει, να νταραβερίζεται, να εργάζεται συνέχεια με το Άγιο Πνεύμα, με την αγάπη του Κυρίου. Όλο αναμορφώνεται και όλο αναγεννάται και ανεβαίνει η στάθμη της ψυχής του και όλο περισσότερο επικοινωνεί με τον Κύριο και επιτυγχάνει τη θέωση κατά τους πατέρας της Εκκλησίας.
* Λοιπόν εκείνο πού αποτελεί κίνδυνο, μεγάλο κίνδυνο είναι η συνήθεια, μεγάλο και τρομερό κίνδυνο η συνήθεια. Εμείς να μην επιτρέψουμε στον εαυτό μας να συνηθίζει, είτε τη Λειτουργία, είτε την ψαλτική, είτε το Ποτήριο της Ζωής είτε… να μη το συνηθίζουμε. Να νοιώθουμε δέος κάθε φορά πού γίνεται Λειτουργία.
 Με πολλή συγκίνηση και συναίσθηση και ευγνωμοσύνη εις τον Θεόν να παρακολουθούμε. Θα μπορούσαμε πάντοτε ώς για πρώτη φορά και τελευταία φορά να παρακολουθούμε τη Θεία Λειτουργία; Λοιπόν είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος η συνήθεια. Συνήθεια και στον κανόνα και στην προσευχή και στη Λειτουργία καί, και, καί...

Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

Κυριακή Δ’ Λουκᾶ: Ὁμιλία περί τῆς ὁρωμένης ἀκαρπίας τοῦ θείου λόγου (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

 
(Λουκ. η’ 5 – 15)
- Tί ήταν αυτό που έκανε τους ακροατές του λόγου των Αποστόλων να πιστεύουν κατά χιλιάδες, όταν μάλιστα προέτρεπαν τους ακροατές τους να αθετήσουν την πατροπαράδοτη πίστη τους και να πιστεύσουν εις τον Χριστόν; Όταν δίδασκαν αυτούς να υποταχθούν σε άλλο νόμο τον ευαγγελικό, ο οποίος ήταν ενάντιος στα ήθη τους και τις συνήθειές τους; Τί ήταν αυτό που τους έκανε να καταφρονούν τις ηδονές της σαρκός, την τρυφήν και την ανάπαυσιν και να τρέχουν στους διωγμούς, στους αγώνες, στους κινδύνους, ακόμα και στον θάνατο;

Γιατί ἀλλάζει τό ὄνομά του κάποιος ὅταν γίνεται μοναχός;(Ἁγίου Νεκταρίου)

  

 Στους οσιότατους μοναχούς που υπόσχονται να ζουν ενάρετη ζωή επικράτησε η αλλαγή του ονόματός τους. Αυτό γίνεται για δύο σπουδαιότατους λόγους. Πρώτος λόγος είναι η απάρνηση ολοκληρωτικά της προηγούμενης ζωής και η συνεχής ενθύμηση της μεταβολής της, και δεύτερον, για να έχουμε παράδειγμα τον άγιο στην πορεία της ζωής μας, του οποίου φέρουμε το όνομα. Η αλλαγή του ονόματος, μας βοηθά να ξεχνούμε το παρελθόν και συνεχώς υπενθυμίζει την μεταβολή που έγινε σ’ αυτόν που άλλαξε τον τρόπο της ζωής του και τις ανειλημμένες υποχρεώσεις, που οφείλει να εκπληρώνει με πολλή αγάπη και προθυμία.
  Το όνομα είναι τόσο πολύ συνδεδεμένο με το πρόσωπο, ώστε να μη μπορούμε να ξεχωρίσουμε την προσωπικότητά μας από αυτό. Γι’ αυτό και η ενθύμηση του ενός φέρνει στην μνήμη το άλλο και η αναφορά στο ένα γίνεται ταυτόχρονα και προς το άλλο. Εφόσον έχουμε το παλιό όνομα υπάρχει αναπόσπαστη η μνήμη του παλαιού ανθρώπου, αντίθετα όταν ακούμε το νέο όνομα υπάρχει μνήμη του νέου ανθρώπου.

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

Θέλει, ὅπου σέ βρεῖ ἡ Χάρις, ἐκεῖ νά σταθεῖς. Γέροντος Ἰωσήφ Ἡσυχαστοῦ

 

Αποσπάσματα από 35 και 36η Επιστολή

Πρόσεξε λοιπόν αυτό το  μαθηματάκι «ΤΗΣ ΠΡΑΞΕΩΣ»:

Όταν βλέπεις την Χάριν να ενεργεί και ευφραίνεται η ψυχή σου και σταλάζουν χωρίς βία τα δάκρυα – για τα ελέη που σου χάρισε  ο Θεός – αν είσαι στην προσευχή ΣΤΑΣΟΥ.

ΟΡΘΙΑ όταν είσαι ΜΗΝ ΚΙΝΕΙΣΑΙ.

Όπου κάθεσαι ΚΑΘΟΥ.

Εάν εύχεσαι ΕΥΧΟΥ χωρίς νηπιακό λογισμό και να δέχεσαι τη ραγδαία βροχή του Πνεύματος σε σένα όσο κρατήσει.

Διότι και στην εργασία  αν σου έρθει, αν σηκωθείς για την ευχή ΔΙΑΚΟΠΤΕΤΑΙ.

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Πῶς θά ἀποκτήσουμε στήν καρδιά μας τόν Θεό; Ὅσιος Φιλόθεος Σιναΐτης

 

Όσιος Φιλόθεος ο Σιναΐτης – Απάνθισμα διδαχών

Πρέπει όλα να τα παραμερίζουμε, ακόμα και το σώμα και αυτή τη ζωή να καταφρονούμε μόνο και μόνο για να αποκτήσουμε στην καρδιά μας τον Θεό.
Γιατί αρκεί, όπως λέει ο θείος Χρυσόστομος, να βλέπει κανείς με τον νου του το Θεό, για ν’ αφανίσει τους πονηρούς δαίμονες.
Αν λοιπόν θέλομε να βαδίζομε την κατά Χριστόν φιλοσοφία, δηλαδή τη νοητή εργασία, με φύλαξη του νου και νήψη, ας αρχίσομε το δρόμο αυτό με εγκράτεια από τα πολλά φαγητά, παίρνοντας με μέτρο κατά τη δύναμή μας την τροφή και το ποτό μας.
Η νήψη, ας λέγεται εύλογα, οδός που οδηγεί στη βασιλεία, και στην μέσα μας και στη μελλοντική, επίσης και νοητή εργασία, γιατί επεξεργάζεται και λευκαίνει τα ήθη του νου και τον μεταβάλλει από την εμπάθεια στην απάθεια. Μοιάζει με μια φωτεινή θυρίδα, από την οποία σκύβει ο Θεός και φανερώνεται στο νου.

Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ, ΣΤ’ μέρος, Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

 
  ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ, ΣΤ΄ ΜΕΡΟΣ,ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ-Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 26-04-2012 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης)
 
 http://hristospanagia3.blogspot.gr/
 

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

«Θά γίνεις μοναχή»

Φωτο:gazzetta.gr
Μία φορά επισκέφθηκε τον Γέροντα μία γυναίκα με την κόρη της οκτώ χρονών. Ο Γέροντας τους έδωσε καραμέλες και ένα πορτοκάλι. Πριν φύγουν τους είπε·
-Αν στο δρόμο σας συναντήσετε σκυλί και θέλει να σάς δαγκώσει διαβάστε το «Θεοτόκε Παρθένε» και το «Πάτερ ημών» και το σκυλί θα φύγει.
Πραγματικά, κοντά στο σπίτι τους, συνάντησαν ένα σκυλί πού ήθελε να τους δαγκώσει. Τότε το κορίτσι είπε στη μητέρα του·
-Μη φοβάσαι μαμά, θυμάσαι ότι ο παππούλης μάς είπε να διαβάσουμε ευχές!
Διάβασαν μαζί τις ευχές και το σκυλί έφυγε…
Την άλλη φορά πού το κορίτσι αυτό επισκέφθηκε τον Γέροντα εκείνος του έδωσε ένα κλαδί από ροδόδενδρο και του είπε· -Αυτό το κλαδί με τριαντάφυλλα είναι από την Παναγία, φύλαξέ το.Στο δρόμο τους προς το σπίτι επισκέφθηκαν κάποιους γνωστούς τους πού είχαν γιό άρρωστο.

Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ, Ε’ μέρος, Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

 
 ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ, Ε΄ ΜΕΡΟΣ,ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ-Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 05-04-2012 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης)
 
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

http://www.hristospanagia.gr/?p=32253

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014

Περί προσευχῆς

 
Γερόντισσα Μακρίνα
  Ὅπου πᾶς τόν νοῦ σου (δηλαδή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ), ἐκεῖ σέ πάει καί ὁ Θεός. Μπροστά σέ μία θλῖψη μας, σέ ἕνα ἀγῶνα μας, νά παίρνουμε ἀπό τό χεράκι τήν ψυχούλα μας, σάν ἕνα παιδάκι, καί νά τήν πηγαίνουμε ἄλλοτε στόν Παράδεισο, ἄλλοτε στήνΚόλασι καί ἄλλοτε στήν Ἰερουσαλήμ. Ἀπό ἐκεῖ ὁ Χριστός θά τήν πηγαίνη στήν Ἄνω Ἱερουσαλήμ, ὅπου θά ξεκουράζεται καί δέν θά βλέπη τά ἐπίγεια, ἀλλά τά οὐράνια. Νά βλέπης τόν Χριστό νά σέ παίρνη ἀπό τό χεράκι καί νά σοῦ λέη ἄλλοτε πατρικά λόγια καί ἄλλοτε λόγια τοῦ Νυμφίου!
Ὅταν ἀγαπάη κανείς τόν Θεό, ἕνα «Κύριε ἐλέησον» ἤ δυό λογάκια προσευχῆς πού θά πῆ, ὁ Θεός τά μεγεθύνη μέσα Του τόσο, ὥστε χάνεται ἡ ψυχή στά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ καί στή θεία μακαριότητα.

Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ, Δ’ μέρος, Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014

Ἡ αἰτία τῆς ἐσωτερικῆς συγχύσεως καί ταραχῆς. Ἡ θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τίς συνέπειες τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος (Ἅγ. Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος)

Σε παρακίνησα να σκεφτείς από που μπορεί να προέρχονται τα σπέρματα της εσωτερικής συγχύσεως και ταραχής, και σου υποσχέθηκα να το συζητήσουμε. Είναι αλήθεια, όμως, πως ήδη γνωρίζεις την προέλευσή τους. Δεν υπάρχει λόγος, λοιπόν να σκεφτείς, αλλά μόνο να θυμηθείς ποιά είναι η σχετική πίστη μας.
Πιστεύουμε πως αυτά τα σπέρματα δεν τα έβαλε ο Δημιουργός μέσα στη φύση του άνθρωπου, όταν τον έπλασε. Μπήκαν αργότερα, μετά την πτώση των προπατόρων μας, που, με την παράβαση της εντολής, διέφθειραν και διέστρεψαν τη φύση μας. Έτσι διεφθαρμένη και διεστραμμένη τη μεταβίβασαν στους απογόνους τους, δηλαδή σ’ ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Έτσι διεφθαρμένη και διεστραμμένη, λοιπόν, έχει φτάσει μέχρι κι εμάς. Η μεταπτωτική αυτή κατάσταση της φύσεως μας αποτελεί την αιτία της εσωτερικής μας συγχύσεως και ταραχής. Απ’ αυτήν, πάλι, προκαλείται όλη η εξωτερική αναταραχή στην προσωπική ζωή κάθε ανθρώπου, στην οικογενειακή ζωή και στην κοινωνική ζωή.

Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ, Β’μέρος, Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2014

Κυριακή Β’ Λουκᾶ: Ὁμιλία εἰς τό «Καθώς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς» (Ἅγ. Γρηγόριος Παλαμᾶς)

Το Ευαγγέλιο Της Κυριακής (Λουκά στ΄ 31-36)

Και καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως. Και ει αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; Και γαρ οι αμαρτωλοί τους αγαπώντας αυτούς αγαπώσι. Και εάν αγαθοποιήτε τους αγαθοποιούντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; Και γαρ οι αμαρτωλοί το αυτό ποιούσι. Και εάν δανείζητε παρ΄ ων ελπίζετε απολαβείν, ποία υμίν χάρις εστί; Και γαρ αμαρτωλοί αμαρτωλοίς δανείζουσιν ίνα απολάβωσι τα ίσα. Πλην αγαπάτε τους εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε και δανείζετε μηδέν απελπίζοντες, και έσται ο μισθός υμών πολύς, και έσεσθε υιοί υψίστου, ότι αυτός χρηστός εστίν επί τους αχαρίστους και πονηρούς. Γίνεσθε ουν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστί.

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ, Α’μέρος, Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Γιά τούς δώδεκα ἀναχωρητές

Αποσπάσματα από το μεγάλο Γεροντικό

1. Δώδεκα αναχωρητές άγιοι, σοφοί και πνευματικοί άνθρωποι, συγκεντρώθηκαν κάποτε και ζήτησαν να ομολογήσει ο καθένας όσα κατόρθωσε στο κελί του και ποια ήταν η πνευματική του άσκηση.
Ο πρώτος, ο μεγαλύτερος στην ηλικία, είπε:
«Αδελφοί, εγώ από τη στιγμή που άρχισα να ζω ησυχαστική ζωή σταύρωσα όλο τον εαυτό μου απέναντι στα εξωτερικά πράγματα, έχοντας στον νου μου αυτό που είναι γραμμένο:
Να σπάσουμε τους δεσμούς που μας συνδέουν μαζί τους και να ρίξουμε από πάνω μας τον ζυγό τους.
Έτσι, έκανα ένα τείχος ανάμεσα στην ψυχή μου και στα σωματικά πράγματα και αναλογίσθηκα ότι, όπως αυτός που είναι μέσα από το τείχος δεν βλέπει αυτόν που στέκεται έξω, με τον ίδιο τρόπο και σύ μη θελήσεις να βλέπεις τα πράγματα πού έχουν σχέση με τα έξω.

Αλλά να έχεις στραμμένη την προσοχή σου στον εαυτό σου, αναμένοντας κάθε μέρα με ελπίδα τον Θεό.

Περί μονοφυσιτῶν, Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014

«Κλεῖνε τό στόμα ἐκείνου πού κατηγορεῖ τόν ἄλλον…».

«Κλεινέ το στόμα εκείνου πού κατηγορεί τον άλλον...»

  Μην παραδώσεις την ακοή σου στους λόγους όποιου καταλαλεί, ούτε τους δικούς σου λόγους στην ακοή ενός φιλοκατήγορου, μιλώντας ή ακούγοντας μ’ ευχαρίστηση κατά του πλησίον σου, για να μη χάσεις τη θεία αγάπη και βρεθείς απόκληρος από την αιώνια ζωή.

  Μη δέχεσαι κατηγορίες κατά του πνευματικού σου πατέρα, μήτε να διευκολύνεις εκείνον πού τον προσβάλλει, για να μην οργιστεί ο Κύριος για τα έργα σου και σε εξολοθρεύσει από τη χώρα της ζωής.

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

Ὁ παππάς τῆς Σπιναλόγκα

 

Ο ΠΑΠΠΑΣ ΤΗΣ ΣΠΙΝΑΛΟΓΚΑ

      Έγινε πολύς λόγος για το νησί της Σπιναλόγκα, με αφορμή το ομώνυμο βιβλίο με τίτλο «Το νησί», της Αγγλίδας Victoria Hislop.
    Ένα από τα ιστορικά στοιχεία που πληροφορούμαστε είναι ότι οι χανσενικοί που κατοικούσαν στη Σπιναλόγκα ήταν οργισμένοι με τον Θεό, για το λόγο ότι η ασθένειά τους ήταν μια μεγάλη και αφόρητη δοκιμασία. Ένας Γεραπετρίτης παπάς τόλμησε να τους επισκεφθεί κάποτε και να λειτουργήσει στον Άγιο Παντελεήμονα, που υπήρχε και ρήμαζε στο νησί, συντροφιά με τους νέους του κατοίκους. Λένε πως στην πρώτη Λειτουργία δεν πάτησε ψυχή.
    Οι λεπροί άκουγαν πεισμωμένοι από τα κελιά τους την ψαλμωδία, κι άλλοτε την σκέπαζαν με τα βογκητά τους κι άλλοτε με τις κατάρες τους. Ο ιερέας όμως ξαναπήγε. Στην δεύτερη τούτη επίσκεψη ένας από τους ασθενείς πρόβαλε θαρρετά στο κατώφλι του ναού.
    – Παπά, θα κάτσω στην Λειτουργία σου μ’ έναν όρο όμως. Στο τέλος θα με κοινωνήσεις. Κι αν ο Θεός σου είναι τόσο παντοδύναμος, εσύ μετά θα κάμεις την κατάλυση και δεν θα φοβηθείς τη λέπρα μου.

Ὅλα γιά τή δόξα τοῦ Χριστοῦ-Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου

 
Ὅλα γιά τή δόξα τοῦ Χριστοῦ-Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 26-04-2012
(Συνάξεις Κυκλαρχισσῶν στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης)
 http://www.hristospanagia.gr/
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...