ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΚΟΛΛΗΣΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΣΤΗ ΓΗ, Ο ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΩΝ ΔΕΝ ΘΡΟΕΙΤΑΙ. ΚΑΙ ΑΝ ΑΔΙΚΗΘΕΙ ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΟΤΙ ΑΔΙΚΗΘΗΚΕ ΑΛΛΑ ΒΑΖΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ(ΑΒΒΑΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ- ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΣ ΑΓΙΟΣ)

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016

Γέροντας Ἰσαάκ Ἀττάλα τό 1983 γιά τήν Ε.Ε: «Μὴ παρασύρεστε Πατέρες. Εἶναι Δούρειος Ἵππος ὅλα αὐτὰ γιὰ τὴν Πατρίδα μας!»

  Θά ‘ταν καλοκαίρι τοῦ 1983… Ἡ Ἑλλάδα στὰ μεγαλεῖα της… Ἡ Εὐρώπη, τῆς εἶχε ἀνοίξει τὶς τσέπες καὶ τὴν προκαλοῦσε νὰ ζήσει μία ζωὴ ἔκλυτη, μία ζωὴ ψεύτικη ὅπως ἀποδείχθηκε στὶς μέρες μας! Καὶ τελικὰ τὴν πλάνεψε ὄχι μόνο τὴν Ἑλλάδα ἀλλὰ καὶ τὸ Ἅγιον Ὅρος!  
Ἤμουν μέσα στὸ κελλὶ φιλοξενούμενος τοῦ Ἁγίου Γέροντα παπα-Ἰσαὰκ καὶ τοῦ παπα-Εὐθυμίου. Μόλις εἶχε τελειώσει τὸ φαγητὸ στὴ μικρὴ ἀλλὰ τόσο εὐλογημένη τράπεζα καὶ εἴχαμε πάει γιὰ «ἡσυχία» ὅπως ἔλεγε ὁ Γέροντας. Πέρασε λίγη ὥρα καὶ ἀκούστηκε φασαρία στὴν αὐλή, ὁμιλία ἀπὸ κόσμο ἔντονη.
Χτύπησαν τὴ πόρτα ἄκομψα γιὰ ἡσυχαστήριο, βγαίνω νὰ ἀνοίξω τὴ πόρτα γιὰ νὰ μὴν ἀνησυχήσουν οἱ Γεροντάδες ἀλλὰ μὲ πρόλαβε ὁ Γέροντας. Ἦταν καλόγεροι δύο-τρεῖς καὶ ἀπ’ ὅτι κατάλαβα γνωστοὶ καὶ μὲ θέσεις. Ἄνοιξαν τὴ κουβέντα σχετικὰ μὲ τὴν χρηματοδότηση ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ ὅλο χαρὰ ἔλεγαν ὅτι οἱ ἑταῖροι θὰ μᾶς βοηθήσουν νὰ ἀναστηλώσουμε τὴν Ἑλλάδα καὶ εἰδικὰ τὸ Ἅγιον Ὅρος μὲ λεφτὰ ποὺ ἄφθονα ρίχνουν στὰ ταμεῖα τῆς ὑπεύθυνης ὑπηρεσίας γιὰ….
τὴν ἀναστήλωση τοῦ Ἁγίου Ὅρους.

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016

Ἡ χρησιμοθηρική σχέση μέ τόν Θεό

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ: Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ (Ἀρχ.Σάββα Ἁγιορείτου)

ΠΡΕΠΕΙ Ν’ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ, ΝΑ 
ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Στὴν Ὀρθοδοξία πρέπει νὰ ἀλλάξουμε, νὰ ἀλλάξει ὁ ἄνθρωπος, νά μετανοήσει δηλαδὴ, νὰ θεραπευθεῖ ἐν Χριστῷ. Πρέπει νὰ ἀλλάξει ὁ νοῦς μας, νὰ «καθαριστεῖ» ἡ καρδιά μας, νὰ ἀδειάσει ἀπὸ ὅλα καὶ νὰ γεμίσει μὲ τὸν Χριστό Μας. Πρέπει νὰ ἀλλάξουμε.
Γι’ αὐτὸ μὴ σᾶς πειράζει, ἅμα σᾶς λένε:
«Ἄλλαξες…».
«Ναί, ἄλλαξα. Τὸ θέμα εἶναι: Πρὸς τὰ ποῦ ἄλλαξα;»…
«(Ἄλλαξες) Διότι μπῆκες στὴν Ἐκκλησία καὶ σὲ παρέσυραν οἱ παππάδες…κ.λπ. κ.λπ.»
Ναί…Τὸ θέμα εἶναι ὅτι πράγματι χρειάζεται νὰ ἀλλάξουμε.
Ἄν μᾶς ποῦνε «ἄλλαξες», μὴν τά χάνουμε, ἄς μήν φοβόμαστε νά τό ποῦμε…«Ναὶ ἄλλαξα».
Προσπαθοῦν νά μᾶς χτυπήσουν στόν ἐγωισμό, στήν κενοδοξία, ὅταν μᾶς λένε ὅτι «ἀλλάξαμε». Μὰ ἀκριβῶς αὐτὸ εἶναι πού ὀφείλουμε νά κάνουμε: πρέπει νὰ ἀλλάξουμε καὶ ἀπό ἄρρωστοι νά γίνουμε καλά. Ἄς μην παραμένουμε ἄρρωστοι, γιά νά φαινόμαστε «σταθεροί» χαρακτῆρες, οὔτε εἶναι μειωτικό νά παραδεχθοῦμε ὅτι μέχρι τώρα «εἴχαμε πάρει τήν ζωή μας λάθος»…
ΣΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ (ΠΑΠΙΚΟΥΣ, ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ Κ.ΛΠ.) ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ

Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

Κάνε τήν καρδιά σου μοναστήρι…. Ἁγίου Λουκᾶ Κριμαίας

«… Θυμήσου, θυμήσου αγαπημένο μου παιδί όλα τα συμβάντα της ζωής μας είναι μέρος της παντελώς άγνωστης οικονομίας του Θεού. Τώρα δεν καταλαβαίνουμε τη σημασία τους, αλλά πιο αργά θα τα καταλάβουμε. Τώρα αισθανόμαστε ότι είμαστε αδικημένοι και λοιδορούμενοι. Αργότερα θα καταλάβουμε ότι από τα πάντα θα μπορούσαμε να έχουμε ένα τεράστιο όφελος : τον ταπεινό λογισμό..Εσύ τώρα να προσπαθήσεις να πλησιάσεις το Θεό όσο πιο πολύ μπορείς με τη προσευχή και τη άσκηση. Τήρησε το κανόνα που σου έχει δώσει ο πνευματικός σου και προσπάθησε να αισθανθείς το Θεό..Κάνε οτιδήποτε για να Τον ζήσεις να Τον βάλεις στη καρδιά σου.

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2016

«Ἡ προσευχή μέ τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ» μέρος ιγ

Αποτέλεσμα εικόνας για ὁ ἐν Τριάδι Θεός
Πρωτ. Στεφάνου Ἀναγνωστόπουλου

Ὁ Καθηγούμενο τῆς ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους πατήρ Γεώργιος Καψάνης, γράφει σχετικά γιά τήν Νοερά προσευχή:
«…. Ἡ ἀπόκτησις τοῦ χαρίσματος τῆς ἀδιαλείπτου Νοερᾶς καί Καρδιακῆς προσευχῆς δέν εἶναι γιά μᾶς τούς Ὀρθοδόξους κυρίως ζήτημα μεθόδου…, ἀλλά ζήτημα συντετριμμένης καρδιᾶς, δηλαδή καρδιᾶς πού μετανοεῖ, πονάει γιά τίς ἁμαρτίες της καί ταπεινώνεται…
Ἡ Καρδιακή καί Νοερά προσευχή προϋποθέτει τήν συμμετοχή μας στήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας, στά Μυστήριά της, τήν τήρησι τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, τήν καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν καί ἰδιαιτέρως τήν ὑπακοή σέ Πνευματικό πατέρα. Δέν εἶναι μία ἀτομικιστική-ἰδιωτική προσέγγισις τοῦ Θεοῦ. Μέσα στήν Ἐκκλησία ὁ ταπεινός χριστιανός λαμβάνει τήν Χάρι τοῦ Ἁγίου Θεοῦ καί αὐτή ἡ Χάρις ἐνεργεῖ μέσα του, μέ τήν ἰδική του βέβαια συνεργασία καί θέλησι, τήν ἀληθινή προσευχή.
Μέ τήν συνεχῆ ἐπίκλησι τοῦ γλυκυτάτου καί Ἁγίου Ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ θά αἰσθάνεται τόν Χριστό στήν καρδιά του, θά ἀποφεύγη τήν ἁμαρτία, θά καλλιεργῆ αἰσθήματα ἀγάπης γιά τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους. Θά εἰρηνεύη ὁ ἴδιος καί θά εἰρηνεύη καί τούς ἀνθρώπους τοῦ περιβάλλοντός του.

Κυριακή 26 Ιουνίου 2016

Τί θά μοῦ ἔλεγε ὁ Ἰησοῦς σήμερα; (Ἱερομόναχος Εὐσέβιος Βίττης)

 
«Ακούσομαι τι λαλήσει εν εμοί ο Κύριος». Θα αφουγκρασθώ τι θα μου πη ο Κύριος στα βάθη της καρδίας μου. Αυτό λέει ο ιερός ψαλμωδός. Και όντως άκουγε τον ψίθυρο του Θεού η αγαπημένη του εκείνη καρδιά. Και ό,τι άκουγε μας το έλεγε ο προφήτης. Και επειδή ήταν λόγος του Θεού, έμεινε στους αιώνες διαχρονικά μέχρι σήμερα. Και μας στηρίζει.
Η δική μου όμως καρδιά δεν είναι τέτοια, Κύριέ μου Ιησού, ώστε να λαλής σε αυτήν και αυτή να ακούη τα θεία Σου λόγια, όπως ο ιερός Σου προφήτης. Όμως μίλησες, όταν βρισκόσουν στη γη.
Και τότε είπες ό,τι πιο σημαντικό για όλους και για μένα. Με βάση λοιπόν από ό,τι είπες και διαχρονικά μένει μέχρι σήμερα αναλλοίωτο, προσπαθώ να κάνω μια σύνθεση αυτών, που θα μου έλεγες ακριβώς σήμερα, γιατί δεν έπαψες να είσαι παρών πάντα στην Εκκλησία Σου και ιδιαίτερα πάντα παρών «όπου εισί δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά Σου». Και είναι το ίδιο σαν και τότε. Γιατί ξέρω, Κύριε, ότι Εσύ δεν φλυαρείς και δεν μου λες περιττά πράγματα ή δεν λες και ξαναλές, ό,τι ήδη μου είπες μέσω του ιερού Σου Ευαγγελίου και των θείων Αποστόλων Σου. Ό,τι λες, το λες μια για πάντα. Και έχει αξία για όλους και για όλα. Πάντοτε. Και σήμερα ετούτη τη στιγμή. Και επομένως θα μου είναι επίκαιρο. Γι’ αυτό και τολμώ τη σύνθεση αυτών, που θα μου έλεγες και σήμερα.

Σάββατο 25 Ιουνίου 2016

Μακάριοι οἱ πενθοῦντες ὅτι αὐτοί παρακληθήσονται

Κάποιος Γέροντας ζούσε μόνος στη μονή των Μονιδίων και η παντοτινή του προσευχή ήταν η εξής: “Κύριε, δεν έχω τον φόβο σου μέσα μου, γι αυτό στείλε μου κάποιον
κεραυνό ή κάποια άλλη δύσκολη περίσταση, ή αρρώστια ή δαίμονα, μήπως έστω και μ΄ αυτόν τον τρόπο φοβηθεί η πωρωμένη μου ψυχή”. Αυτά έλεγε και συνέχιζε να παρακαλεί τον Θεό. “Ξέρω ότι είναι αδύνατο να με συγχωρήσεις.
Γιατί αμάρτησα πολύ σε σένα, Δέσποτα, αλλ΄ αν είναι δυνατόν λόγω της ευσπλαχνίας σου, συγχώρεσέ με. Αν όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει, τιμώρησέ με εδώ στη γη, Δέσποτα, και εκεί μη με παιδεύσεις, αλλ΄ εάν και αυτό είναι αδύνατο, τιμώρησέ με εδώ κατά ένα μέρος και εκεί ανακούφισέ με, έστω και λίγο, από την τιμωρία της κόλασης. Άρχισε από τώρα να με παιδεύεις, αλλά ας μην περιπέσω στην οργή σου, Δέσποτα”.

Μ΄ αυτή την επιμονή ένα ολόκληρο χρόνο με ασταμάτητα δάκρυα, με
πολλή ταπείνωση στους λογισμούς του και με νηστείες παρακαλούσε τον
Θεό και σκεπτόταν:
“Άραγε τι να σημαίνει ο λόγος που είπε ο Χριστός: Μακάριοι οι πενθούντες
ότι αυτοί παρακληθήσονται;”

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2016

Ὁ ἐπικήδειος μιᾶς ψυχῆς καί ἡ ὁμολογία της στά 30 χρόνια τῆς ἀρρώστειας της

Π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος

«Μια κοπέλα αδελφοί μου, που την έλεγαν Δήμητρα, ήταν για 35 ολόκληρα χρόνια στο κρεβάτι του πόνου, από βαριά μυασθένεια και μορφές καρκίνου, από τα 12 της χρόνια μέχρι και τα 47 που εκοιμήθη, στο άσυλο ανιάτων. Πότε στο κρεβάτι ανάσκελα οριζοντιωμένη και ακίνητη και πότε στο αναπηρικό καροτσάκι, γεμάτη από σίδηρα. Οι πόνοι φρικτοί σε όλο το σώμα που εξελίσσοντο σχεδόν κάθε μέρα σε ένα ατέλειωτο μαρτύριο.
Κάπου βρέθηκαν κάποιες σημειώσεις της, στη συμπλήρωση των 30 χρόνων, από την βαριά της αρρώστια, από το 1965 μέχρι το 1995. Βέβαια εκοιμήθη 4 χρόνια αργότερα, πέρυσι, το ’99. Θα αρχίσω όμως από κείνο που άφησε ως παρακαταθήκη, για να διαβαστεί την ημέρα της κηδείας της. Και ύστερα θα δούμε τις προσωπικές της σημειώσεις, επί τη συμπληρώσει των 30 ετών της ασθενείας της.

Μικρή ἐπιστολιμαῖα πραγματεία περί νοερᾶς προσευχῆς

  Επιστολή

Αγαπητόν τέκνον εν Χριστώ Ν.,
χαίρετε εν Κυρίω.
Έλαβα την επιστολή σου και χάρηκα ιδιαιτέρως για τις ερωτήσεις σου και το ενδιαφέρον σου περί νοεράς προσευχής.
Θα προσπαθήσω να σου απαντήσω, εκ πείρας μου απ’ όσα εγεύτηκα ο ίδιος, όσα χρόνια αξιώθηκα στην υπακοήν και καθοδήγησιν του αγίου μου Γέροντα Ιωσήφ και όσα άλλα χρόνια ασκήτευα μόνος μου, αλλά και με συνοδεία κατόπιν μοναχών.
α) Ρωτάς αν η νερά προσευχή είναι για όλους τους χριστιανούς ή μόνο για τους μοναχούς.
Απ’ ό, τι γράφουν οι άγιοι πατέρες , αλλά και από την πείρα ως πνευματικός, λέγομεν ότι η νοερά προσευχή είναι για όλους τους χριστιανούς. Όχι όμως εννοώ και για τους αιρετικούς. Ακόμα πιο χειρότερα για τους αλλόθρησκους. Να εξηγήσω και το γιατί.

Ο άνθρωπος πριν βαπτιστεί, με την παράβασιν του Αδάμ έδιωξεν από μέσα του την χάριν. Η χάρις ξανάρχεται μέσα μας με το άγιο βάπτισμα. Αλλά πώς είναι δυνατόν χωρίς Την χάριν του βαπτίσματος να βρης μέσα σου τον Θεόν;

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016

Γιά τήν ἀναισθησία τῆς ψυχῆς καί τήν ἀντιμετώπιση τῶν δοκιμασιῶν

 …Για την αντιμετώπιση της αναισθησίας της ψυχής, αδελφέ μου, βοηθάει η συνεχής ανάγνωση των θείων Γραφών, οι κατανυκτικοί λόγοι των θεοφόρων Πατέρων, η μνήμη της κρίσεως του Θεού και της εξόδου της ψυχής από το σώμα, της συναντήσεως των φοβερών δυνάμεων, με τις οποίες συνεργάστηκε για το κακό στην ολιγοχρόνια και ελεεινή αυτή ζωή.
 Ακόμα η μνήμη της μελλοντικής παραστάσεώς του στο φρικτό και αδέκαστο βήμα του Χριστού, όπου θα του ζητηθεί λόγος ενώπιον του Θεού, όλων των αγίων αγγέλων και όλης γενικά της κτίσεως, όχι μόνον για τις πράξεις , αλλά και για τα λόγια και για τους λογισμούς. Να φέρνεις στο νου σου πάντοτε την απόφαση του φοβερού και δικαίου κριτή σ’ αυτούς που θα βρεθούν στ’ αριστερά Του και θα τους πει: «Φύγετε μακρυά μου, καταραμένοι ,στην αιώνια φωτιά που είναι ετοιμασμένη για το διάβολο και τους αγγέλους του ( Ματθ.25, 41 ) .

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2016

«Ἡ προσευχή μέ τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ»

Πρωτ.ΣτεφάνουἈναγνωστόπουλου

Τό Ἅγιον Ὄρος εἶναι αὐτό, πού μέ τό ἔμψυχο ὑλικό του συνεχίζει τήν παράδοσι τῆς Νοερᾶς ἡσυχίας, τῆς λεγομένης Νοερᾶς Καρδιακῆς προσευχῆς. Εἶναι αὐτό, πού ἀνέδειξε στά 1000 χρόνια τῆς ἱστορικῆς πορείας του ἀναρίθμητες ὁσιακές μορφές. Καί πιστεύω πώς ὅλοι αὐτοί ὑπῆρξαν ἡ μεγαλυτέρα προσφορά στήν ζωή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὄχι μόνο στήν πατρίδα μας ἀλλά καί σ᾿ ὁλόκληρο τόν κόσμο.
Πολλοί ἀπό αὐτούς τούς ὁσίους μοναχούς, ἀναχωρητάς, ἐρημίτας καί ἡσυχαστάς, ἔγιναν γνωστοί καί εὐμενῶς ἀποδεκτοί ὡς Ἅγιοι καί ἀπό μᾶς, πού ζοῦμε μέσα στόν κόσμο, ἀπό τό ὅλο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Πολλοί ἀπό αὐτούς ἀνεγνωρίσθησαν ἐπισήμως καί ἀπό τήν Ἐκκλησία ὡς Ἅγιοι. Ἄλλοι πάλι -κι αὐτοί ἦσαν οἱ περισσότεροι- θέλησαν νά παραμείνουν στήν ἀφάνεια, ἀκόμα καί μετά τόν ὁσιακό θάνατό τους. Κι αὐτό τό κατόρθωσαν μέ πολύ κόπο καί μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ.

Τρίτη 21 Ιουνίου 2016

Ἡ ἀπόκρυφος περιαυτολογία (Ἀρχ. Σεβαστιανός Τοπάλης)

    Έρχονται στιγμές που μπαίνεις σε μία χαρισματική αυτοσυνειδησία και αντιλαμβάνεσαι μέσα σου ένα τεράστιο κενό, που πάει να σε αποπνίξει και να σε απελπίσει. Διαπιστώνεις ότι βρισκόσουν σε έναν φαύλο κύκλο κενοδοξίας και μέσα σε μία άδηλη λατρεία και προβολή του εαυτού σου. Ύπουλα βλέπεις να δουλεύει μέσα σου μία μυστική και απόκρυφη περιαυτολογία. Μέσα στην καθημερινή δουλειά και στον αγώνα και τον κόπο συλλαμβάνει κανείς τον εαυτό του να κινείται σ’ αυτή την ψευδαίσθηση… να κτίζεται το μεγάλο ψέμα μέσα του. Είναι ο βάτραχος που κοάζει με τόσο άγαρμπο τρόπο μέσα στα λιμνάζοντα ύδατα της υπερηφάνειας αφαιρώντας κάθε χαρά της ταπεινής προσευχής του ανθρώπου του Θεού. Και νιώθει να χάνει τον Θεό και την χάρη Του να απομακρύνεται. Ένα ξεκλέψιμο του διάβολου. Και τι τραγικό να υπηρετείς τον εαυτό σου και να λατρεύεις το είδωλό σου και να στήνεις τον αυτοθαυμασμό σου με ένα κυνηγητό επαίνων των άλλων και σε μία σκληρή σύγκριση και αντιπαράθεση με τους άλλους! Ματαιότητα που πνίγει και αφαιρεί την χαρά της καθάριας αγάπης και της ειλικρινούς προσφοράς.

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2016

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιὰ τίς διασκέψεις τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου: «Καταλαβαίνετε τί πάει νὰ γίνη; Θὰ φύγη ἡ παράδοση καὶ θὰ μείνει ἡ παράβαση! Καταλαβαίνετε πόσο σοβαρὸ εἶναι αὐτό;»

 

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης», ἔκδοση Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος» Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης 2015
 
Τὴν ἴδια ἐποχὴ ἔγιναν προσυνοδικὲς διασκέψεις μὲ σκοπὸ τὴν προετοιμασία μιᾶς νέας Πανορθοδόξου Συνόδου, καὶ ἀνάμεσα στὰ θέματα ὑπῆρχαν πολλὲς προτάσεις ἀντίθετες μὲ τὴν Ὀρθόδοξη παράδοση. Ὅταν ὁ Γέροντας τὰ πληροφορήθηκε αὐτά, ἀνησύχησε πολὺ καὶ μιλοῦσε μὲ πόνο ψυχῆς. «Καταλαβαίνετε τί πάει νὰ γίνη; ἔλεγε. Θὰ φύγη ἡ παράδοση καὶ θὰ μείνει ἡ παράβαση! Καταλαβαίνετε πόσο σοβαρὸ εἶναι αὐτό; Εἶναι σὰν νὰ βγάζουμε ἀπὸ τὸ σπίτι ἕνα τοῦβλο. Ἐκείνη τὴν στιγμὴ φαίνεται ὅτι δὲν παθαίνει τίποτε τὸ σπίτι, ἀλλὰ σιγὰ-σιγὰ μπαίνουν νερά, βγαίνει καὶ ἄλλο τοῦβλο, καὶ ἄλλο, καὶ στὸ τέλος τὸ σπίτι γίνεται ἐρείπιο». Καί, ὅταν κάποιος τοῦ ἀνέφερε ὅτι μία ἀπὸ τὶς προτάσεις ἦταν νὰ ἐλαττωθοῦν οἱ καθιερωμένες ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία νηστεῖες, ἐπειδὴ ὁ κόσμος δὲν τὶς κρατάει, ὁ Ὅσιος εἶπε:…

Σάββατο 18 Ιουνίου 2016

Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς: Ὁμιλία περί παθῶν δεσποτείας (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

 
(Ιωάν. ζ’ 37-52, η’ 12)
  • Οι Φαρισαίοι μελετούσαν τις θείες γραφές και γνώριζαν τις προφητείες των προφητών για την έλευση του Μεσσία. Πώς λοιπόν ακούοντες τον Ιησούν Χριστόν κηρύττοντα, ότι αυτός είναι ο αποσταλμένος υπό του Θεού και βλέποντες την μεν ζωήν αυτού υπεραγία, τα δε θαύματα αυτού μεγάλα και πολλά, δεν επίστευσαν ότι αυτός είναι ο προσδοκώμενος;
  • Πόση δύναμη μπορούν να ασκούν τα πάθη επάνω στον άνθρωπο;

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016

«Ἡ προσευχή μέ τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ»

Πρωτ.ΣτεφάνουἈναγνωστόπουλου

Κάποιος ἱερεύς, στήν πρώτη πενταετία τῆς ἱερατικῆς του διακονίας εἶχε ἕνα ἀπροσδόκητο οὐράνιο βίωμα, πού δέν ἐπανελήφθη ἀπό τότε.
Ἕνα βράδυ, πού δύο ἀπό τά παιδιά του ἦσαν πολύ ἀνήσυχα λόγῳ ἀσθενείας, πῆγε στόν ναό πού ἐφημέρευε νά κάμη τίς βραδινές του ἀκολουθίες καί τόν μικρό του κανόνα μέ τό κομποσχοινάκι.
 Εἰσῆλθε στόν ναό, πού ἦταν ἀπέναντι ἀπό τό σπίτι του, κλείδωσε πίσω του καί κατευθύνθηκε στό Ἅγιο Βῆμα. Ἄναψε τά δυό κεριά τῆς Ἁγίας Τραπέζης καί διάβασε τό Ἀπόδειπνο μέ τούς Χαιρετισμούς. Κατόπιν καί ἀπό μνήμης μέ πολλή κατάνυξι καί δάκρυα μετανοίας ἀπήγγειλε στίχους ἀπό τόν Ἱκετήριο Κανόνα στόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν:
«Ἰησοῦ μου γλυκύτατε Χριστέ, Ἰησοῦ μακρόθυμε ἐλέησόν με…,
Ἰησοῦ, διάνοιξόν μοι πύλας μετανοίας καί ἐλέησόν με…,
Ἰησοῦ γλυκύτατε Χριστέ, Ἰησοῦ φιλάνθωπε, ἐλέησόν με…,
Ἰησοῦ εὔσπλαγχνε Χριστέ, Ἰησοῦ μου παντοδύναμε, ἐλέησόν με…,
Ἰησοῦ ὑπεράγαθε Χριστέ Ἰησοῦ μου ὡραιότατε ἐλέησόν με…».

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016

Δημήτριος Τσελεγγίδης: «Οἱ προϋποθέσεις ἐνεργοποιήσεως καί διατηρήσεως τῆς Θείας Χάριτος ἐντός μας κατά τόν μακαριστό Γέροντα Ἐφραίμ Κατουνακιώτη»

 «ΟΣΑ ΕΙΔΑΜΕ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ

ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΜΕ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΜΑΣ»
 Ὑ­πό­τι­τλος:

«Οἱ προ­ϋ­πο­θέ­σεις ἐ­νερ­γο­ποι­ή­σε­ως καί δι­α­τη­ρή­σε­ως τῆς Θεί­ας Χά­ρι­τος ἐντός μας κα­τά τόν μα­κα­ρι­στό Γέ­ρον­τα Ἐ­φραίμ Κα­του­να­κι­ώ­τη»
(6/12/1912-27/2/1998)

Δημητρίου Ἰ.Τσε­λεγ­γί­δη, Καθηγητή Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης

Γέ­ρον­τας­φραίμ στόμέ­τροπούτόνγνώ­ρι­σα-­πῆρ­ξεγιάμέ­ναπο­λύεὐ­χά­ρι­στη­κεί­νηἔκ­πλη­ξη, τήν­ποί­αγεύ­ε­ταικά­θεπι­στός, ­τανβρί­σκε­ταιμπρο­στάστόὀν­το­λο­γι­κῶςαὐ­το­νό­η­τοτῶνπραγ­μα­τι­κάζων­τα­νῶνμε­λῶντῆςἘκ­κλη­σί­ας. Μέ ἄλ­λα λό­για, ὁ πα­τήρ Ἐ­φραίμ ἦ­ταν αὐ­τό, πού λί­γο-πο­λύ ὅ­λοι μας ὀ­φεί­λου­με νά εἴ­μα­στε, ὡς ὀρ­γα­νι­κά μέ­λη τοῦ θε­αν­θρω­πί­νου σώ­μα­τος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας.
Εἰ­δι­κό­τε­ρα, θε­ω­ρῶ ὡς ξε­χω­ρι­στή εὐ­λο­γί­α τό γε­γο­νός, ὅ­τι εἶ­δα προ­σω­πι­κῶς καί μά­λι­στα διά πολ­λῶν ση­μεί­ων -ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κῶν δη­λα­δή τεκ­μη­ρί­ων- ὅ­τι ὁ μα­κα­ρι­στός Γέ­ρον­τας πραγ­μά­τω­σε στόν ἑ­αυ­τό του τό προ­αι­ώ­νιο σχέ­διο τοῦ Θε­οῦ γιά τόν ἄν­θρω­πο, γιά τό ὁ­ποῖ­ο μι­λᾶ τό στό­μα τοῦ Χρι­στοῦ, ὁ ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος, ὅ­ταν γρά­φει πρός τούς Ἐ­φε­σί­ους: «Ἐ­ξε­λέ­ξα­το ἡ­μᾶς (ἐνν. ὁ Θε­ός καί Πα­τήρ τοῦ Κυ­ρί­ου ἡ­μῶν Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ) ἐν αὐ­τῷ πρό κα­τα­βο­λῆς κό­σμου εἶ­ναι ἡ­μᾶς ἁ­γί­ους καί ἀ­μώ­μους κα­τ’ ἐ­νώ­πιον αὐ­τοῦ, ἐν ἀ­γά­πῃ προ­ο­ρί­σας ἡ­μᾶς εἰς υἱ­ο­θε­σί­αν διά Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ κα­τά τήν εὐ­δο­κί­αν τοῦ θε­λή­μα­τος αὐ­τοῦ» (Ἐφ. 1,4-5). Δη­λα­δή, μᾶς ἐ­πέ­λε­ξε πρίν θε­με­λι­ώ­σει τόν κό­σμο, νά γί­νου­με δι­κοί Του διά τοῦ Χρι­στοῦ, ἀ­ψε­γά­δια­στοι στήν τε­λι­κή κρί­ση Του.

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016

Γιατί θά ἀναστηθοῦν καί ὅσοι δέν ἔχουν βαπτισθεῖ !


 Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας – »Η Εν Χριστώ Ζωή» – Λόγος Β’ – Περί του Αγίου Βαπτίσματος -  »51- 56» – Ιερόν Ησυχαστήριον »Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, Σουρωτή Θεσσαλονίκης
 51. Άξιο όμως θαυμασμού είναι και το εξής : Όχι μόνο οι βαπτισμένοι αλλά και όσοι δεν προετοιμάσθηκαν για την αθάνατο ζωή διά της δυνάμεως των Μυστηρίων και όλοι γενικά οι άνθρωποι θα επανακτήσουν τα αγέραστα σώματά τους και θα αναστηθούν άφθαρτοι. Είναι όντως θαυμαστό που και ακόμη και όσοι δεν έλαβαν το  βάπτισμα, διά του οποίου γινόμαστε κοινωνοί του ζωοποιού θανάτου του Χτιστού, θα γίνουν μέτοχοι της αναστάσεως, την οποία μόνον ο θάνατος του Χριστού εισήγαγε στον κόσμο. Αφού απέφυγαν τον ιατρό και δεν δέχθηκαν την βοήθειά Του και πέταξαν το μοναδικό φάρμακο, τι είναι αυτό που θα τους εξασφαλίσει την αθανασία; Φαίνεται λογικό να συμβαίνει ένα από τα δύο : Ή όλοι οι άνθρωποι θα απολαμβάνουμε όλα τα αγαθά που μας χάρισε ο Χριστός με το θάνατό Του, δηλαδή θα συναναστηθούμε και θα ζούμε μαζί Του και θα συμβασιλεύουμε  και θα μετέχουμε στην μέλλουσα μακαριότητα – εφόσον βέβαια  δεν χρειάζεται να συνεισφέρουμε κάτι – ή, αν είναι αναγκαία και κάποια συνεισφορά, δεν θα αναστηθούν όσοι δεν πίστευσαν στον Σωτήρα.

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2016

Ἡ ἀπολυτότης τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀλήθειας

Η ΑΠΟΛΥΤΟΤΗΣ
ΤΗΣ ΑΠΟΚΕΚΑΛΥΜΜΕΝΗΣ
ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Τοῦ Ἀρχιµανδρίτου π. Αὐγουστίνου Μύρου, ∆ρ. Θ.
    Μὲ ἀφορµὴ τὴν προγραµµατισµένη νὰ συγκληθῆ προσεχῶς Ἁγία καὶ Μεγάλη Πανορθόδοξη Σύνοδο καὶ τὰ ὅσα σχετικὰ µὲ αὐτὴν γράφονται καὶ συζητοῦνται, θὰ ἤθελα, συµµετέχοντας ταπεινὰ στὴν ἐκκλησιαστικὴ αὐτὴ διαδικασία, νὰ ὑπενθυµίσω καὶ νὰ ὑπογραµµίσω κάποια βασικὰ χαρακτηριστικὰ γνωρίσµατα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, τὰ ὁποῖα πιστεύω πὼς εἶναι ἀπαραίτητα γιὰ τὴν ὀρθὴ προσέγγιση τῶν πρὸς συζήτηση θεµάτων καὶ καθοριστικὰ γιὰ τὴν διαµόρφωση ὀρθοδόξων θέσεων καὶ συµπερασµάτων, τὰ ὁποῖα θὰ στοιχοῦνται στὴν µία, σταθερὴ καὶ ἀταλάντευτη γραµµὴ ὅλων τῶν ἁγίων ὅλων τῶν αἰώνων.

Κυριακή 12 Ιουνίου 2016

«Ἡ προσευχή μέ τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ»

  Πρωτ. Στεφάνου Ἀναγνωστόπουλου

 Ἀλήθεια!…ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, πού ὑπῆρξε πρότυπο μετανοίας ἀνά τούς αἰῶνες, πῶς περνοῦσε τίς ἀτέλειωτες νύχτες καί ἡμέρες γιά 49 ὁλόκληρα χρόνια; Ἀσφαλῶς μέ προσευχή. Προσευχή ἀληθινή. Προσευχή συνεχῆ καί ἀδιάκοπη.
Μέ ποιά δύναμι, ἄραγε, ἔκανε τούς σκληρούς ἀσκητικούς ἀγῶνες της, πού μόνο σέ ἄνδρες ταιριάζουν; Μέ τήν βοήθεια καί τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ, πού τήν ἐνίσχυαν ἀπό τίς ἀδιάλειπτες προσευχές της καί τήν ζωντανή της πίστι. Καί πῶς ἄντεξε γιά πέντε δεκαετίες νά ζήση μέσα στήν “ἔρημο”, τελείως μόνη καί χωρίς καμμιά ἀνθρώπινη παρηγοριά καί παρουσία; Τήν ἀντοχή τήν ἔπαιρνε κάθε μέρα ἀπό τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ, διά μέσου ὅμως τῶν ἀδιαλείπτων προσευχῶν της καί τῆς ὁλόθερμης ἀγάπης της πρός Αὐτόν.

Σάββατο 11 Ιουνίου 2016

Γιατί δέν πρέπει νά καταφεύγουμε σέ ἀστρολόγους, μέντιουμ, φλιτζανοῦδες καί χαρτορίχτρες;

Η καταφυγή μας σε «μελλοντολόγους» αποτελεί δείγμα απιστίας στο Θεό. Ο πιστός εμπιστεύεται όλη τη ζωή του στα χέρια του Θεού και καταφεύγει πάντοτε σ’ Αυτόν ζητώντας τη θεία πρόνοια. Αυτή η πίστη του δίνει κουράγιο στις δυσκολίες και τις περισσότερες φορές ελκύει τη βοήθεια του Θεού.
 Σε πολλούς ανθρώπους η ενασχόληση με τα αστέρια λειτουργεί ως μετάθεση των λαθών της ζωής τους στα αστέρια. Λένε: «το ότι εγώ έχω νεύρα ή επικίνδυνο αυθορμητισμό ή οτιδήποτε άλλο αρνητικό, αυτό οφείλεται στο ζώδιό μου». Αντί να παλέψουν να διώξουν το πάθος από μέσα τους, το αποδέχονται ως δημιουργία συμπαντικής κοσμικής δύναμης. Αυτή η νοοτροπία οφείλεται στην ψυχολογική ανάγκη να μη ρίχνουμε την ευθύνη των λαθών πάνω μας, αλλά κάπου αλλού. Από δω δημιουργήθηκε το πασχαλιάτικο κάψιμο του Ιούδα, σαν να φταίνε μόνο οι Εβραίοι για το θάνατο του Χριστού, κι όχι και οι δικές μας αμαρτίες.

Μοναχοῦ Ἡσαΐα τοῦ Κελλίου «Παναγούδα»: Παραποίησις τοῦ Ἁγίου Παϊσίου καί παραπλάνησις τῶν πιστῶν

 

«Παναγούδα», 2.4.2016
Παραποίησις τοῦ Ἁγίου Παϊσίου καί παραπλάνησις τῶν πιστῶν
τοῦ Μοναχοῦ Ἡσαΐα ἐκ τοῦ Ἱ. Κελλίου «Παναγούδα»
(Ἱ. Μ. Κουτλουµουσίου)
Ἡ ἐπιστολή αὐτή ἀπεστάλη στίς 2.4.2016 πρός τόν Ἱεροµόναχον π. Ἀθανάσιον τῆς Ἱ. Μονῆς Σίµωνος Πέτρας (Ἁγίου Ὄρους), παρακαλώντας τον νά ἀνακαλέσῃ ὅσα εἶχε ἀναφέρει σέ ὁµιλία του στά Τρίκκαλα, παραποιώντας τόν Ἅγιον Παΐσιον καί παρα-πλανώντας τούς ἀκροατάς του, δεδοµένου µάλιστα ὅτι σέ παρόµοια ὀλισθήµατα εἶχε ὑποπέσει ἐπανειληµµένως καί στό παρελθόν.

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016

Τὸ ὀρθόδοξο δόγμα ὡς θεραπευτικὸ μέσο

Τοῦ π. Ἰωάννη Ρωμανίδη

Ἔχουν ἐμφανισθῆ μερικοὶ σπουδαῖοι θεολόγοι σήμερα στὴν Ἑλλάδα, ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τοὺς ξένους, οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν νὰ μεταφράσουν τὸ εὐαγγελικὸ μήνυμα, τὸν Χριστιανισμὸ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία ἀκόμα, σὲ κοινωνικὸ Χριστιανισμό, μὲ κύρια μέριμνα τὴν κοινωνικὴ δράση. Μεταξὺ αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων ὑπάρχουν καὶ τινὲς Ὀρθόδοξοι, οἱ ὁποῖο μὲνουν τυπικὰ στὴν παράδοση πιστοί. Δέχονται ὅλα τα δόγματα. Μερικὲς φορὲς εἶναι πάρα πολὺ συντηρητικοί, ἀλλὰ τὰ δόγματα δὲν τὰ βλέπουν πλέον ὡς θεραπευτικὰ μέσα, δὲν ἔχουν πλέον καμμία σχέση τὰ δόγματα μὲ τὴν θεραπεία.
Νομίζουν ὅτι τὰ δόγματα εἶναι νὰ τὰ βάλλουμε σ’ ἕνα ντουλάπι καὶ νὰ τὰ βγάζουμε κάποτε-κάποτε νὰ τὰ προσκυνᾶμε, τὴν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅταν ἑορτάζουμε καμμία Οἰκουμενικὴ Σύνοδο ἢ κανέναν μεγάλο Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας.

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2016

Σήμερα ποὺ σπανίζει ἡ νοερὰ προσευχὴ στοὺς Ἐπισκόπους, καὶ δὲν ἔχουν συναντήσει ποτὲ ἕναν Πνευματικὸ Πατέρα μέ πνευματικὴ κατάσταση, εἶναι δυνατὸν αὐτοὶ νὰ βγάλουν ὀρθόδοξες ἀποφάσεις;

Φωτογραφία «Ῥωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ»
 
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἐμπειρικὴ Δογματικὴ» Τόμος Β΄ Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἰεροθέου, 
προφορικὲς παραδόσεις  τοῦ π. Ἰωάννου Ρωμανίδη
 
Οἱ ὀρθόδοξες προϋποθέσεις τῶν Συνόδων
Ἡ βασικὴ προϋπόθεση ὄχι μόνο τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀλλὰ καὶ Τοπικῶν Συνόδων, εἶναι ὅτι, ἐκεῖνοι ποὺ συνεδριάζουν σὲ Τοπικὴ Σύνοδο ἢ σὲ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, εἶναι ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι τουλάχιστον βρίσκονται στὴν κατάσταση τοῦ φωτισμοῦ. Ἀλλὰ ἡ κατάσταση τοῦ φωτισμοῦ δὲν ἀρχίζει ὅταν ποῦν τὴν ἐναρκτήριο  προσευχὴ μίας Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Δὲν ἀρχίζει τότε ὁ φωτισμός.

Τρίτη 7 Ιουνίου 2016

Ἡ νήψη, ὁ πρακτικός καί ὁ θεωρητικός δρόμος.

«ΝΗΨΙΣ»
Ἀπό τό βιβλίο «ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ»
Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου

Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἄς εἶναι μαζί σας. Ὁ Θεός δέν ἀφήνει ἀπαρηγόρητους αὐτούς πού ἀγαπᾶ. Εἴθε νά στείλῃ καί σέ σᾶς τήν παρηγορία.
Πῶς τολήσατε νά σκεφθῆτε ὅτι τώρα πλέον ἡσυχάσατε καί ὁ ἐχθρός δέν σᾶς πολεμεῖ τόσο πολύ; Βγάλτε ἀπό τό μυαλό μιά τέτοια σκέψη. Προέρχεται ἀπό τόν ἐχθρό, πού θέλει νά χαλαρώσῃ τόν ζῆλο καί τήν προσοχή. Φέρτε στόν νοῦ σας σκέψεις ἀντίθετες. Φαντασθεῖτε ὅτι βαδίζετε σέ μιά λεπτή σανίδα πάνω ἀπ’ ἕνα γκρεμό. Φαντασθεῖτε ἀκόμη ὅτι ἀπό παντοῦ οἱ μοχθηροί ἐχθροί σᾶς τοξεύουν γιά νά σᾶς ρίξουν στό χάος. Τό χέρι ὅμως τοῦ Θεοῦ βρίσκεται ἀπό πάνω σας, ἕτοιμο σέ κάθε στιγμή νά σᾶς βοηθήσῃ καί νά σᾶς στηρίξῃ.
Δέν πρέπει ποτέ νά σταματήσετε τήν ἐπαγρύπνηση στόν ἑαυτό σας. Δέν βρέθηκε ἀκόμη κανένας πού ν’ ἀνέβηκε στόν οὐρανό χωρίς κόπους, ἀνησυχίες, δοκιμασίες, θλίψεις καί ἰσχυρούς πειρασμούς.

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2016

«Τό μυστικό τῆς εὐχῆς “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ Ἐλέησόν με”

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ”
 
Όλη η τέχνη είναι αυτή ακριβώς. Είτε περπατάς είτε κάθεσαι, είτε στέκεσαι, είτε εργάζεσαι, είτε βρίσκεσαι στην εκκλησία, άσε τη προσευχή αυτή να γλιστρήσει από τα χείλη σου “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με” με τη προσευχή αυτή στην καρδιά σου θα βρεις εσωτερική ειρήνη και γαλήνη σώματος και ψυχής ( Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ)
Η ευχή του Ιησού είναι εργασία κοινή των αγγέλων και των ανθρώπων. Με την προσευχή αυτή οι άνθρωποι πλησιάζουν σύντομα την ζωή των αγγέλων. Η ευχή είναι η πηγή όλων των καλών έργων και αρετών και εξορίζει μακριά από τον άνθρωπο τα σκοτεινά πάθη. Σε σύντομο χρόνο κάνει τον άνθρωπο ικανό να αποκτήσει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Απόκτησε την, και πριν πεθάνεις θα αποκτήσεις ψυχή Αγγελική. Η ευχή είναι θεϊκή αγαλλίαση.

Κυριακή 5 Ιουνίου 2016

«Ἀδικία». Ἀρχ.Σάββας Ἁγιορείτης

Πολλές φορές ἀντιμετωπίζουμε ἀδικίες. Ἀντιμετωπίζουμε προσβολές, ἐπιθέσεις ἀπό συνανθρώπους μας καί ἔχουμε μία διάθεση ἐκδικήσεως ἤ ἔστω ἀντιπάθειας ἤ πικρίας ἤ τέλος πάντων μιᾶς ἀντίδρασης. Γιατί νά μᾶς συμβαίνει αὐτό; Γιατί νά μᾶς τό κάνουν αὐτό; Τί τούς κάναμε; Πολλές φορές δέν ἔχουμε κάνει τίποτα ἤ δέν βρίσκουμε ὅτι ἔχουμε κάνει κάτι σ’ αὐτούς, ἀπό τούς ὁποίους ὑφιστάμεθα μία ὁποιοδήποτε προσβολή, ἕνα ὁποιοδήποτε «κακό».
Βέβαια πρέπει νά γνωρίζουμε ὅτι κακό τελικά δέν μπορεῖ νά μᾶς κάνει κανένας. Λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Κανείς δέν μπορεῖ νά μᾶς βλάψει, ἄν δέν βλάψουμε μόνοι μας τόν ἑαυτό μας». Αὐτό εἶναι μία πολύ μεγάλη ἀλήθεια, γιατί ἀληθινή βλάβη δέν εἶναι π.χ. νά ἔρθει κάποιος νά μᾶς χτυπήσει ἤ ἀκόμα καί νά μᾶς ἀφαιρέσει τή ζωή. Αὐτό δέν εἶναι ἀληθινή βλάβη, ἀληθινό κακό σέ μᾶς. Ποιό εἶναι τό ἀληθινό, τό γνήσιο κακό;

Σάββατο 4 Ιουνίου 2016

Ἁγίου Γέροντος Παϊσίου: «Οἱ ἄνθρωποι ξεχνοῦν αὐτούς πού ὑποφέρουν», «Κριτήριο ἀγάπης»

Λόγοι Β
΄ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»

ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 


Το δόσιμο έχει θείο οξυγόνο

«Οι άνθρωποι ξεχνούν αυτούς πού υποφέρουν »

– Γέροντα, έχετε πει ότι όσο αποφεύγεις την ανθρώπινη παρηγοριά, τόσο λαμβάνεις την θεία. Γι’ αυτό καταλαβαίνεις περισσότερο την προσευχή, αν είσαι νηστικός;
- Ναί, άλλα και ένας νηστικός καταλαβαίνει και τον νηστικό. Ένας χορτάτος δεν τον καταλαβαίνει. Άκουσα ότι κάπου πετούν τά φαγητά καί λίγο πιο κάτω υπάρχουν Ρωσοπρόσφυγες πού δεν έχουν νά φάνε. Ζουν οι καημένοι μέσα στά θερμοκήπια, σέ κάτι παράγκες άπό λαμαρίνες.
Άς πούμε οτι δεν ξέρουν πώς εκεί κοντά υπάρχουν άνθρωποι πού έχουν ανάγκη. Καλά, δεν ρωτούν νά μάθουν; Νά τά πετούν!
Έμεϊς καί αυτό τό άχρηστο πού έχουμε, δεν τό δίνουμε. Είναι αμαρτία άλλος νά δυσκολεύεται νά άγοράση κάτι πού τού χρειάζεται καί άλλος νά έχη πράγματα πού δέν τά χρησιμοποιεί καί νά μην τά δίνη σ’ αυτόν πού τά έχει ανάγκη! Αυτό γιά μένα είναι ή μεγαλύτερη κόλαση. Στην Κρίση θά μας πή ό Χριστός: «Έπείνασα καί ουκ έδώκατέ μοι φαγεϊν»[1]

« Ψυχή – Σῶμα »


Δημητρίου Παναγόπουλου
ἱεροκήρυκος 

Ὁ συνδυασμός τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, διατηρεῖ τή ζωή τοῦ σώματος. Ὁ συνδυασμός τῆς ψυχῆς καί τοῦ Θεοῦ, διατηρεῖ τή ζωή τῆς ψυχῆς.
Γιά νά ζήσει τό σῶμα, χρειάζεται τό Θεό. Χωρίς Θεό, ὁ ἄνθρωπος εἶναι ζωντανός μέν στό σῶμα, νεκρός δέ κατά τό πνεῦμα, εἶναι ζωντανός νεκρός, ἄσχετα ἄν πίνει, τρώει καί κινεῖται. Εἶναι ἐκεῖνο πού εἶχε πεῖ ὁ πατέρας τῆς παραβολῆς τοῦ ἀσώτου υἱοῦ, στό μεγάλο υἱό, ὅτι ὁ μικρός ἀδελφός σου ἦταν νεκρός καί ἀνέζησε. Πῶς ἦταν νεκρός, ἀφοῦ γλεντοῦσε καί ἔκανε ἄσωτη ζωή; Ἦταν ζωντανός νεκρός, αὐτό πού λέμε τώρα, ἐκεῖ βρίσκεται τό μυστικό.Τό σῶμα χρειάζεται τήν ὑλική τροφή γιά νά ζήσει. Καί τά δύο εἶναι ἀπαραίτητα. Στό Ἅγιο Ὄρος, γιά νά δειχτεῖ αὐτή ἡ ἀναγκαιότητα ψυχῆς καί σώματος, ἡ πνευματική τράπεζα (Ἁγία Τράπεζα τῆς Ἐκκλησίας), εἶναι ἀκριβῶς ἀπέναντι ἀπό τήν ὑλική τράπεζα, ἐκεῖ ὅπου τρῶνε οἱ μοναχοί.

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016

«Γιά τήν συνείδηση»

 
Δημητρίου Παναγόπουλου
ἱεροκήρυκος

 Ἡ συνείδηση εἶναι ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ μέσα μας καί ἡ ὁποία μᾶς ἐλέγχει τόν τρόπο ζωῆς μας. Πολλοί τή συνείδησή τους, τήν ἔχουν φονεύσει ἀπό τίς πολλές προσχώσεις πού ἔχει ὑποστεῖ, λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν τους. Καί ἅμα χαλάσει αὐτή ἡ πυξίδα ζωῆς, ὅσο καλός καί ἔμπειρος νά εἶναι ὁ καπετάνιος, τό καράβι ἀντί νά πάει στό λιμάνι, θά τσακιστεῖ στό βράχο.
Ὁ Θεός ἔβαλε ἕναν χωροφύλακα μέσα μας, τή συνείδηση.

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016

Ἑκούσιες καί ἀκούσιες θλίψεις.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Σκέφθηκα σήμερα νά συζητήσουμε ἕνα θέμα πού ἔχει σχέση μέ τίς θλίψεις, οἱ ὁποῖες ὑπάρχουν στή ζωή μας. Ὅσο κανείς μεγαλώνει, ἀφήνει τήν παιδική ἡλικία, πού εἶναι κάπως ξέγνοιαστη καί περνάει στήν ἐφηβεία καί στή νεότητα, βλέπει ὅτι ἡ ζωή αὐτή ἔχει πολλές θλίψεις καί ἀναρωτιέται:
- Γιατί νά ὑπάρχουν οἱ θλίψεις;
Γιατί νά ὑπάρχουν ὅλα αὐτά τά ὁποῖα μᾶς ἔρχονται ἀπ’ ἔξω καί μᾶς ταλαιπωροῦν καί δεύτερον γιατί νά ὑπάρχουν οἱ θλίψεις πού προξενοῦμε ἐμεῖς στόν ἑαυτό μας ἑκούσια; Λόγου χάρη, ἡ νηστεία. Εἶναι μία θλίψη. Ἤ γενικότερα ἡ ἄσκηση. Ἄς δοῦμε λοιπόν τί λένε οἱ Πατέρες πάνω σ’ αὐτό τό θέμα καί νομίζω θά βοηθηθοῦμε.
 Ἕνα πρῶτο, πού λέει ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής εἶναι ὅτι οἱ θλίψεις μᾶς βοηθᾶνε νά καθαρισθοῦμε.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...